De dag nadat we weer in Spanje waren liep ik natuurlijk eindeloos spiedend met mijn fototoestel de tuin door. Zie ik een nieuw groeipuntje, is er iets doodgegaan, hoe is het met de insectenhotels en hoe is het in het vogelhuisje gegaan?
Meteen trek ik het huisje van de boom af en kijk erin. Jaaaaa, het is gebruikt.
Loop er mee naar Rick terwijl ik kijk naar het fijne bont waarmee het nestje is bekleed.
GVD. Zie ik drie eitjes liggen. Lummel: denk dan eerst eens na.
Dit is teveel voor een vogeltje. Als iemand er met je hele huisje van doorgaat is het broed rust echt wel gedaan.
Toch hang ik de nestpot voorzichtig terug en kijk de volgende dagen schuldbewust of ik de ouders weer zie.
Nada, nothing, noppes.
Maar waarom zit je dan aan zo’n nest te klooien, wilde Rick weten.
Nou ik dacht dat het seizoen wel over was omdat we in januari al vogeltjes hadden zien uitvliegen. (Ja, alsof de lente in april al voorbij is.)
Over de beëindigde vriendschap kan ik hier niet te veel zeggen. Dat is niet netjes. Wel kan ik in het algemeen iets zeggen over ervaringen met vriendschappen.
Er is een mooi sprookje over een prins op een wit paard en er is een sprookje over een prins die door een boze heks in een kikker is veranderd.
Wij mensen halen die sprookjes door elkaar.
We zijn intensief op zoek naar de prins op het witte paard en zo gauw we die hebben gevonden veranderen we hem met een kus in een kikker.
Goed te zien in relaties waar liefde, respect, zorgzaamheid, vertrouwen, kameraadschap en wat al niet meer verdwenen zijn.
De eerst zo geprezen eigenschap van betrouwbaarheid wordt langzaam aan gezien als een saai corset. En de onbezorgde jongeman wordt als snel een onverantwoordelijke echtgenoot. En het pittige meisje verandert in een carrière bitch.
Hetzelfde gebeurt ook in vriendschappen.
Omdat mij niets menselijks vreemd is heb ik de volgende dingen ook allemaal gedaan en waarschijnlijk zullen ze in de toekomst ook nog wel eens gebeuren. Net als met dat vogelnestje.
Hoe mooi zou het zijn om die ander te accepteren zoals ze zijn. Prachtig natuurlijk maar ik vind dat anders ook best lastig en nog verraderlijker is het dat het ‘niet accepteren’ er langzaam insluipt.
In de auto terug naar huis.
Vond jij dat nou ook zo’n rare opmerking van Greet?
Ja, maar dat deed ze ook al toen we bij Riet en Piet waren. Ze is gewoon gefrustreerd.
Zo’n autoritconversatie is snel routine. En door dit elke keer te herhalen wordt het een werkelijkheid. En de werkelijkheid wordt ook nog eens uitgebreid met andere eigenaardigheden. Onze ervaring is dat de vriendschap op dit moment eigenlijk al weg is want we nemen het oordeel al mee op weg naar een nieuwe afspraak die daarmee al geen kans van slagen meer heeft.
Mijn benieuwen wat ze nu weer heeft.......
Wij irriteren ons aan de traagheid waarmee passagiers hun stoelen in het vliegtuig vullen. Eindeloos getut in gangpaden waardoor er niemand langs kan. En als ze dan eindelijk zitten moet er toch nog iets futiels uit de bagage gehaald worden.
Rick kijkt er gefascineerd naar en laat het niet na me te vertellen hoe vreselijk het wel niet is. Alsof ik dat zelluf niet kan zien.
Inmiddels hebben we daar het volgende op gevonden: zo gauw we zitten duiken we in de Sudoku boekjes en concentreren we ons op de cijfers. Werkt geweldig. Ook al verandert er niets aan de wereld, aan ons verschijnt ze op dat moment totaal anders.
Geef dus geen aandacht aan de dingen, niet alleen van die van vrienden familie bekenden maar van ieder mens, die je niet aanstaan. Alles wat je aandacht geeft zal groeien. En dat wil niet zeggen dat als je gewoonweg niet langer met die ander wilt omgaan je de vriendschap moet aanhouden.
Een valkuil is dat ook ik te lang heb doorgemodderd met vrienden waar ik al helemaal klaar mee was. En als de bom dan barst komt er ineens een hele berg ouwe koeien uit de sloot. Die ouwe koeien zijn al aan het ontbinden en geven een ontzettende stank af.
En toen zei je .......... ik weet het nog precies. Je keek me niet aan en had dat blauwe shirt aan.
Het heeft slechts zin om een koe uit de sloot te halen als die er net is ingevallen dus is er iets dat niet lekker loopt zeg het dan meteen dan is de koe nog te redden.
Gelukkig loopt het soms toch goed af.
Ik controleerde vanmorgen toch nog maar eens de nestpot en ja er wordt nog gebroed.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Fijn dat het nog goed is gekomen met de nestpot. Het is niet leuk om als vriend afgewezen te worden, dat doet pijn. Maar vrienden zijn pas vrienden als ze ook jouw onhebbelijkheden kunnen verdragen. Accepteer dat je niet de hele wereld als vriend kan hebben, zei mijn moeder altijd. Om je te troosten, dikke knuffel van mij.
Hoi Marthy, Ja ik was helemaal opgelucht dat is een vogeltje de pot zag ingaan en weg was mijn schuldgevoel. Mijn vrienden hebben wel wat van me te pikken maar zeggen sommigen: er staat ook veel tegenover. Dus dat geeft de burger moed. Goeie uitspraak van je moeder en dank voor de knuffel. Helemaal goed. Met groeten Ton
Een reactie posten