Verkeerd ingeschat

Ook wij hebben een paar conversaties die 'blijven hangen' en die daarom met steeds iets meer lading terugkomen.

In een vorig blog heb ik al eens geschreven dat Rick niet van winkelen houdt en dat hij  na ongeveer 17 jaar samen zijn aan mij heeft gevraagd om voortaan zijn kleding te kopen. Mijn antwoord was 'Ik ben je moeder niet'.
Toch koop ik af en toe sokken of een overhemd. Maar daar blijft het bij.
En als hij eens kleding wil kopen is de uitverkoop net voorbij.

Afgelopen week vroeg ik hem daarom 'Wil je nog wat nieuwe kleren? Het is nu ongeveer uitverkoop.'
O, ja. Nu je het zegt denk ik er weer aan. Zou je voor mij een korte broek willen kopen bij de HEMA? Het is de broek die op een paspop zit die in het knikje bij de ramen staat.
Het voelde aan alsof ik in mijn eigen gegraven kuil viel.
Jij vindt winkelen toch zo leuk, kwam er nog achteraan.
Nu vind ik winkelen niet erg maar ben er niet echt verzot op. Dus stond ik gisterochtend bij de HEMA. Ze hebben er geen paskamers daarom schatte ik de maat maar een beetje door de broek tegen mijn lijf te houden.

Heb je die broek nog gehaald?
Natuurlijk. Ik doe alles wat je zegt. Pas hem even dan kan ik hem morgen eventueel meteen ruilen.
Als ik naar bed ga zal ik dat doen. ( hij houdt ook niet van nodeloos omkleden)

's Avonds hoorde ik vanuit de badkamer: hij is veel te groot.
Ik ging even kijken en ja het moet een Metje worden.
Je schat me dus wel te dik in!

De conversatie heeft weer wat aan lading gewonnen.


Met groeten Ton