Baasje van Egbert!
Zo werd ik vanmorgen aangesproken door een alleraardigste dame.
"We hebben elkaar eenmaal gesproken toen Egbert nog een pup was. Ik had ook een Beagle maar die is inmiddels dood en ik mis haar vreselijk".
Slecht als ik kan zijn zag ik meteen opportunities als oppasadres. Maar nog voordat ik wat kon zeggen zei ze "als je eens een oppasadres zoekt. Je doet mij er een groot plezier mee als ik mag oppassen".
Dan kan ik u misschien blij maken, antwoordde ik, want ik ga enkele weken naar Spanje. Naar casa Los Zuecos om de werkzaamheden aan het nieuwe perceel te begeleiden. De vaste oppassers hebben aangegeven dat wat te lang te vinden en ze gaan zelf ook nog op vakantie. Dus ik zou het geweldig vinden als u dat wilt doen.
Ook al was het inmiddels-weer eens- gaan regenen ging ik opgewekt verder met de wandeling.
Al wandelend bedacht ik me dat het bijzonder was dat deze vrouw na ongeveer 3 jaar nog steeds de naam van onze hond wist.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Soms moeten de dingen gewoon zo zijn.
Daar krijg je vast een hele lieve oppas aan.
Een reactie posten