Van al de pelgrims bleven er slechts drie in onze dependance slapen. De rest verkoos de slaapzaal in een pand van dezelfde eigenaar iets verderop.
Het was zeer rustig, maar waar wij drie dagen van 20 a 25 kilometer dagetappes doen, verkiezen zij 2 etappes van 30 a 33 km. En met het bergachtige terrein is dat best zwaar. Volgens mij lagen ze dan ook in coma. Wij trouwens ook.
Wij vertrokken om half zeven toen het nog donker was maar het ochtendgloren zich al wel aankondigde. Of deden de vogels dat met hun gefluit?
Na een km of zes stonden we op de hoogste berg die we deze tocht overmoeten: 475 meter.
Hier liepen we door een stuk land dat een aantal jaren geleden is getroffen door brand. Sommige stukken zijn gespaard gebleven en daar zag ik deze orchidee.
Andere stukken gaven deze aanblik.
Al met al liepen we door prachtig landschap. Wel was het koud en bleven de fleecetruien aan.
In Ansião schroomden we niet om de in het routeboekje aangeprezen pasteleria te bezoeken. We namen als ontbijt een koffie en thee plus ieder een pastel de nata en een soort aardbei tompoes. We zijn helemaal van god los maar wat lekker.
Terwijl we zaten te smikkelen werden we aangesproken door een dame. Ze stond naast Rick te wachten om haar bestelling te doen en toen ze naar buiten kwam wilde ze weten of het ons smaakte. Uiteindelijk kletsten we wel een kwartier en toen verontschuldigde ze zich want ze moest aan het werk.
Welk thema we ook aan een pelgrimstocht geven het gaat altijd om ontmoetingen.
We gaan voor haar een intentie uitspreken.
We komen door verschillende nagenoeg verlaten dorpjes. Toch leven er nog wel mensen. Heel oude, dat wel.
Nooit goed te zien op foto’s, maar sommige paden zijn behoorlijk steil.
Voor het huis linksaf.
Dan nog een aantal kilometers over oude paden en dan zijn we hop in ons slaapdorp.
Bij de eerste bar die we zagen is een private herberg. Het zag er prachtig en nieuw uit, maar best duur voor een slaapzaal met 10 bedden. We besloten om er wel een menu del dia te scoren dat hee goed was. En daarna door naar de pelgrimsherberg.
Die zag er goed uit, maar wel wat basic en naar goed Zuid- Europees gebruik: ijskoud. Oei, ik neigde om alsnog de private herberg te nemen.
Dat deden we niet en na een hete douche, de pelgrimswas en een half uur in de zon te hebben gezeten was ik gewoon weer op mijn plek.
Terwijl we in de zon zaten kwam er een limpiadora aan. Een schoonmaakster.
Nou dan is het natuurlijk helemaal goed. Een aardige dame waar Rick Spaans tegen sprak en de dame het herhaalde in Portugees en dan kom je een heel eind.
Inmiddels is er ook een Deense pelgrim gearriveerd.
Ook dit is een klein oud dorpje waar veel huizen leeg staan.
Dit huis is uit 1709. Met een trap vol orchideeën.
We zien ze hier vaak. Soms hele balkons vol en allemaal in bloei. Het klimaat is dan ook wel geschikt voor ze.
Jaloers makend.
Met groeten Ton
2 opmerkingen:
Wat is je leven op zo’n tocht als deze anders vergeleken met ons leven hier aan de “luxe” kant met al onze gemakken, en ongemakken. En jullie zijn nu zo dicht bij de natuur! Ik vind dat heel bijzonder. ( ik hoop dat ik het en beetje goed onder woorden heb gebracht). Buen Viaje! Charlie
Zo fijn om telkens jullie avonturen te lezen. Wat vooral mooi is dat de camino voor jullie over ontmoetingen gaat👏😘
Een reactie posten