Caminho Portugues, dag veertien

Van Albergaria a Nova naar São João da Madeira, 22 kilometer, 31171 stappen.

Het wordt warm. Vandaag al 24 graden en morgen 27. Het was dus zweten. Zeker met het klimmen.

Eerst wat antwoorden op vragen.

Over de muurschildering van twee dagen geleden. Ik kan niets anders bedenken als verklaring dan dat er gezegd wordt dat de camino voor het dagelijks leven staat. En daar zit ook niet altijd een logische volgorde in.

Over de auto’s. Al wandelend kom ik er steeds meer achter hoe groot de negatieve impact van al die auto’s is op de kwaliteit van leven. Ik probeer ze dan ook zo veel mogelijk van foto’s te weren. Bij de weg waar de omleiding overheen ging leek met het me wel passend om ze te laten zien.

De Australiers komen uit Brisbane en Melbourne.

Wat opvalt is dat de dorpen in Portugal veel uitgestrekter zijn. Het zijn meer buitenwijken. De laatste twee dagen lopen we veel door bebouwd gebied en dat is niet vervelend want best wel groen. Soms staat er zelfs nog een in gebruik zijnde boerderij tussen.

Vergelijken heeft geen zin. Toch valt ons op dat in Portugal zachter wordt gesproken dan in Spanje. Is het een beter dan het ander? Nee. Wel rustiger.

Vanmorgen om zeven uur op pad. Het was meteen al warm dus er hoefden voor het eerst in een week geen jassen aan.

In het eerste dorp waar we doorkwamen stonden er overal van dit soort bloemstukken.

Rick en ik deden een shirt ruil. Ik mag het shirt dragen dat Rick als nachtshirt gebruikte. Hij krijgt dan een shirt van mij dat met het handmatig wassen en wringen nogal uit vorm is geraakt en ik niet meer wil dragen. 

Dus is dit een show foto. Die moest natuurlijk in scene gezet worden want Rick loopt nooit met de camera/telefoon.

Omdat het landschap nogal golft lopen we veel langs muren. Hier kon ik op ooghoogte net de groententuin inkijken. En groententuinen zien er overal hetzelfde uit.

Na een uur liepen we langs het spoor. Een minuut of tien, maar we zouden deze nog verschillende malen tegenkomen.

De eerste Horeos. Dit zijn droogkamers voor oogst. We zagen er later meerdere en dat betekent ook dat het gebied waar we lopen meer en meer op Galicië begint te lijken. Of Galicië op dit gebied.

In het centrum van een wat grotere stad toch een tuincentrum.

Het was best weer veel klimmen en dalen. Hier afdalend naar de rivier.

Maar halverwege de afdaling zagen we dit waterreservoir. Een vijver gelijk en met kristalhelder water.

In het dal de rivier met middeleeuwse brug. Hier zaten we lekker een kwartiertje te genieten van de koelte en het gemurmel van het water,

Zo tegen 13.00 uur liepen we samen met de Australiers onze slaapstad in. Hier was het even zoeken voordat we ons hotel vonden.

Maar eenmaal ingecheckt, gedoucht en de was aan de lijn op pad naar een döner waar we heerlijk aten. Naast de döner zat een kapper waar we een knipafspraak mee maakten voor 18.00 uur.

Het knippen gaf nog wel wat hilariteit bij de kappers. Er sprak niemand Engels of Spaans. Laat staan Nederlands. En we werden door de bazin op de foto gezet terwijl de mannen onze manen in fatsoen brachten. 

We zien er weer toonbaar uit.

Met groeten Ton