Riepen mijn ouders vroeger vaak.
Ik herinner me nog dat toen ik een jaar of zes was dat ik ergens een kinderfietsje langs de weg zag liggen en dit meenam naar huis. Dat Malle Pietje gedoe zat er dus al vroeg in.
Thuis gekomen liet ik het trots aan mijn moeder zien.
Maar, denk je niet dat er nu een kindje verdrietig is omdat zijn fietsie weg is?
Nee hoor, er was niemand in de buurt.
Kortom: ik moest hem terugbrengen waar ik hem had gevonden.
Anyway. Toch heb ik ook wel eens wat gestolen toen ik jong was. Een rolletje visdraad. Uit een winkel in Heiloo. Het verbaasde me wel hoe eenvoudig dat was maar oei: wat een angst dat het zou uitkomen want volgens mijn moeder kon ze een leugen op mijn gezicht herkennen. Het rolletje draad heb ik denk ik wel een jaar of tien bewaard voordat ik het weggooide. Dat ik het zolang bewaarde heeft te maken met een diep verankerd idee dat je niets zomaar ongebruikt weggooit.
De dag dat we terug in Nederland waren bestelde Rick wandelwol. Daar kreeg ik vorig jaar een dotje van, van Ans en…..het leek goed te werken.
Maar al wat er komt: geen wandelwol. Leveringsproblemen door personeelstekort bij Post NL.
Dus stapte ik vanmorgen zonder wandelwol in mijn schoenen om de laatste trainingsdag voor de Nijmeegse te maken. Gelukkig was het heerlijk wandelweer. Zeker vergeleken met de hitte van gisteren.
We liepen eerst naar Oudeschild waar we een kopje koffie zouden drinken bij vriendinnen. Daar aangekomen stonden ze al buiten om ons mee te nemen naar een restaurant voor een ontbijt.
Hoe leuk is dat?
Wel duurt zo’n stop dan vijf kwartier maar wat zeggen wij vaak: het lekkerste van wandelen is zitten.
Dank dames. Het wordt zeer gewaardeerd.
Verder richting De Koog.
Lopen we bij dorpje De Waal. Staat er zo’n verkoopstalletje met bloembollen, jam en……een schapenvacht. Niet een huid met wol maar de losse afgeschoren wol. 10 Euro voor een emmer vol wol. Mooi fijn en zacht.
Maar ja. Ga ik nu zo’n baal wol meesjouwen?
Nee.
En toen kon ik het niet laten, trok een klein deel van de wol los en stak het snel in mijn broekzak.
Natuurlijk keken mijn ouders over mijn schouders en hoorde ik ze brommen.
Maar, bracht daar tegenin: stel dat die wandelwol niet op tijd geleverd wordt? Wat moet ik dan?
Na 500 meter ging ik op een bankje zitten en pakte de teentjes van mijn rechtervoet goed in.
Nu weet ik niet wat het universum gaat doen de komende dagen maar de teentjes voelen nu in ieder geval aan als nieuw.
Ik denk dat ik genoeg heb voor nog twee dagen.
Mocht de officiële aankoop woensdag niet geleverd zijn, ga ik donderdag met de fiets naar Texel en koop ik alsnog die hele vacht.
Dan vang ik twee vliegen in een klap. Goedkope wol en mijn integriteit is weer hersteld.
Trouwens over vliegen gesproken.
De plantjes op het balkon groeien goed en er zitten veel insecten op de bloemen.
Ook deze bijtjes waar Rick nogal voorzichtig mee is want hij is vier weken geleden in Spanje gestoken door een bij en er zit nog steeds een dikke bult in zijn arm.
Ik keek er eens goed naar en dacht, dit zijn geen bijen. Klopt volgens de App: het zijn vliegen. Dus nu zit Rick weer een stuk rustiger.
Met groeten Ton
Met groeten Ton
12 opmerkingen:
Bij de meeste pedicuren verkopen ze wandelwil.
Een spannend geschreven blog Ton. Ik dacht: je krijgt vast te maken met blaren (karma: de wandelwol komt niet omdat je visdraad nog niet is 'afbetaald'). Maar dat kleine stukkie wol is je gegund. En die vliegjes ken ik, die heb ik ook veel in Heiloo.
Hoi Ton, had je niet een klein plukje kunnen vragen? Ik heb als kleuter een keer een portemonneetje van een medekleuter uit mijn klas gestolen. Niet om de inhoud, maar om het portemonneetje zelf. Dat stopte ik in mijn onderbroek, want waar anders? Toen het meisje het portemonneetje miste moesten we allemaal een voor een bij de juf komen. Ik hield mijn mond stijf dicht. Op weg naar de school waar mijn moeder werkte, ik mocht het stukje alleen lopen, liep ik altijd langs een klein slootje. Het portemonneetje heb ik in dat slootje gegooid want ik besefte dat ik niet kon uitleggen hoe ik aan dat mooie portemonneetje was gekomen!
Mooi verhaal met mooie moraal! Ik heb nog nooit iets gestolen, te schijterig om gesnapt te worden. Maar dat kleine plukje wol had ik ook wel gedurfd. Het feit trouwens dat je het hier openbaar opbiecht, schenkt je al vergiffenis. Succes volgende week in Nijmegen en groeten aan Henk, ha, ha.
Het is een prachtig verhaal, beste Ton en troost je:mijn moeder zaliger was ook van het gezegde " gestolen goed gedijt niet"
Maar van mijn diefstal ( een doosje met zelfbouw vliegtuigjes ) heb ik jarenlang genoten .
Hoi Marga, We konden het ook op Texel in de winkel kopen maar dar was het bijna drie keer zo duur en: ik blijf zuinig. De wol is trouwens gisteren afgeleverd. Dus pas na ruim anderhalve week. Wel heel lekker zacht. Met groetenTon
Hoi Yvonne, Wie weet wort het karma pas in een volgend leven gecorrigeerd. De vliegjes komen veel voor in Nederland maar ik had ze nog nooit opgemerkt. Met groetenTon
Hoi Mevrouw Niekje, Dat had gekund maar dan had ik 500 meter extra moeten lopen en daar heb ik dan geen zin in. Eigenlijk ook wonderlijk hoed at werkt in de mens. Stelen en dan met het gestolene ‘niet kunnen zijn’. Ik heb daarna nooit meer iets gestolen dus heb ik wel geleerd van het slechte gevoel dat ik daarna had. Denk dat voor jou ook zo is geweest. Met groetenTon
Hoi Emie, Dank voor de mooie woorden. We kijken uit naar Henk en mochten we hem zien zullen we groeten overbrengen. Met groetenTon
Hoi A3, Wijze moeder dus. Rick zegt vaak: als je dan toch iets slechts doet, geniet er dan in ieder geval wel van. Met groetenTon
Beste mannen, vanuit Downunder wensen wij jullie (wederom) een fantastische Vierdaagse toe! Geniet ervan en hou je bloglezers op de hoogte!
Hoi Jan, Dank jullie wel. Jullie worden op de hoogte gehouden. Met groetenTon
Een reactie posten