Ongeleid projectiel

Afgelopen maandag hadden we de generale repetitie. Van de pastoor mocht dat in de kerk.

Nu is de kerk hier nogal wat conservatief en er zijn dan ook wel wat restricties: niet op het altaar staan, de planten op de trappen mogen niet verplaatst en de eerste banken, die los staan, mogen we niet achteruit schuiven. Goed, daar kunnen we mee leven ook al is het nu wel wat passen en meten om het koor netjes opgesteld te krijgen.

De repetitie verliep wat rommelig: napraten over het concert van afgelopen zaterdag, nieuwe  omgeving, het kinderkoor was er en zong zijn deel en het was koud in de kerk.

Kortom: er gebeurde van alles.

Nu is er een koorlid dat moeite heeft met zich aanpassen. Zo riep die persoon afgelopen zaterdag steeds na het beëindigen van een lied keihard bravo, bravo. Ach en dat is toch wat raar om zelf bravo te roepen.

Maandag gebeurde er weer wat anders.

We zouden alle liederen zingen van het aankomende concert. 

Na wat aanwijzingen over het vierde lied begon de pianist te spelen. Normaal gesproken is het dan rustig in het koor. Maar niet afgelopen maandag. Dezelfde dame begon zich helemaal in te pakken in een sjaal, omslag deken, muts, handschoenen en nam daarbij alle ruimte in van de naast staande zangers. Onrust dus. Toen Rick haar vroeg om rustiger te zijn, begon ze te mokken en riep ze dat ze het volgende lied niet mee zou zingen omdat ze het stom vond.

Nu hoef je nooit alle liederen mee te zingen maar doe dat zonder gedoe maar dat ging hier niet op. Ze bleef roeptoeteren.

Vanwege dit soort gedoe zegen wij regelmatig tegen elkaar dat zo’n koor leiden Totaal Theater is.

Na aanleiding van alle consternatie kregen we deze reclame foto toe gemaild van een van de koorleden.

 En laat dit nu net de titel zijn van het gewraakte lied: Little Donkey

Anyway.

Gisteren hadden we de kerstlunch met de gardenclub.

Bijzonder aangenaam, gezellig en heerlijk.

Bij de uitnodiging stond vermeld dat Festive headwear would be welcome. Dus maakte ik gisterochtend een leuk hoedje van goud-papier, wat kerst glitter en een hartje. Ik was helemaal tevreden en bleek de enige te zijn. 

Het mocht de pret niet drukken.

Het lijke Nederland wel. Regen, regen, regen en nog eens regen. Gelukkig valt het meestal rustig en gestaag uit de lucht. Gisteren viel er 7 mm. En vanmorgen kwam daar nog eens 5 bij. 

Zullen we vanmiddag naar de rivier lopen om te zien of er na alle regen meer water in staat?

Goed idee. 

Tegen de tijd dat we vertrokken was het nagenoeg droog maar tegen de tijd dat we bij de parkeerplaats waren regende het toch best hard. Ach en dan is de beslissing om met de auto door te rijden makkelijk gemaakt.

Langs de doorgaande weg zagen we al veel kleine aardverschuivingen, niet meer dan een halve kubieke meter.

Maar in het natuurpark waren die verzakkingen wel wat groter. 

Eenmaal bij de rivier waren we onder de indruk van het watergeweld dat er geweest moet zijn. Niet dat er nu watergeweld was, het stroompje was niet zichtbaar groter dan twee weken geleden.

Maar er moeten grote hoeveelheden water doorgespoeld zijn om deze schade aan te richten. Zo is het zand dat rechtsonder te zien is meegevoerd door het langs de berghellingen naar beneden stromende water.

Voor de auto langs links naar beneden stroomde ook zelfs water. Dat wil zeggen dat het water niveau minstens twee meter hoger moet hebben gestaan.

Alle planten lagen plat.

Dit is dat pad. Ook dit is volledig bedekt met zand.

Dit is terugkijkend met rechts het riviertje dat hier parallel loopt aan het pad. Allerlei takken en bamboe stokken bleven steken achter de boomstammen.

Kortom: genoeg regen voor het moment zou ik zeggen.

Net keek ik nog even hoeveel regen er totaal in de meter zat: 27 mm. 

O ja, nog twee paddenstoeltjes die ik in het park zag.


Met groeten Ton