Wat mij betreft is dit een voorbeeld van een wereld waarin ik niet blij word.
We zongen gistermiddag tijdens de kerstmarkt in Torrox Costa.
Omdat de dirigent er natuurlijk als eerste wilde zijn stond ook ik om 15.15 uur in de tent. De tijd van ons optreden zou 16.00 zijn. Wel werd er meteen gezegd dat we pas om 17.00 uur konden beginnen want er was nog een optreden tussen gekomen.
Goed: een Spaans kwartiertje kan ik inmiddels wel hebben maar een onaangekondigd uur vindt mijn humeur lastig.
Anyway: het podium was nog leeg, ook al stonden erachter zes zangeressen te wachten totdat de mannen van het geluid de problemen met de versterking probeerden op te lossen.
Die versterking was ook heel erg nodig want aan het begin en het einde van de tent stonden allerlei attracties voor kinderen. En die attracties maken doorgaans veel lawaai. Een nadeel van een tent is dat de wanden het geluid zowel niet buiten als binnen houden.
Ondertussen was er in de tent zelf, zo’n honderd meter lang, via loudspeakers muziek te horen. En dan vooral ook loud. Zo loud dat de speaking van anderen moeizaam te horen was.
Ook dit is wel een beetje Spaans. In bars staan regelmatig twee tv’s op verschillende zenders aan en is er ook nog muziek te horen. Tel daarbij op dat Spanjaarden veel en hard praten en de akoestiek te wensen overlaat omdat alles betegeld is.
Zo tegen vieren zongen de dames een paar leuke liederen. Maar door het omgevings-lawaai was er vijf meter vanaf het podium bijna niets van te horen.
Om half vijf kwam er een zangeres op het podium. Met een eigen orkestband en een installatie die aangesloten werd op de versterking van de organisatie.
Vervolgens was het hel.
Niet dat ze slecht zong maar het geluid overtrof met gemak de 103 decibels.
Daarbij komt ook dat het niet mijn stijl van muziek was. Veel ultrahoog gekrijs vanwege het té strak aantrekken van de stembanden. Die stembanden stonden net zo strak als de kleding die de zangeres aanhad.
Ze had een meterslang kapsel op haar hoofd van gevlochten staartjes en droeg een spijkerbroek die werd opgehouden door een soort van jarretels. Daarnaast een kort truitje dat vrij zicht bood op een diep in het spek ingebedde navel. Goed: de meeste mannen vonden het prachtig. Ook onze jonge pianist keek zeer gebiologeerd.
Het zegt dus wellicht iets over mezelf.
De outfit paste wel bij het overgrote deel van haar repertoire dat ze zong maar tijdens het zingen van het Ave Maria schuurde haar verschijning toch een beetje.
Toen het vijf uur was deed ze nog gretig drie toegiften en daarna konden wij het podium beklimmen.
Inmiddels zou er dan normaal gesproken stoom uit mijn oren komen maar ik was tussendoor een half uurtje in de auto gaan zitten om de overdaad aan prikkels te ontlopen en even bij mezelf te komen.
Uiteindelijk gaat het over niets, zeg ik dan.
We zongen goed en ons optreden werd gewaardeerd door de twintig mensen die de moeite namen om binnen een straal van vijf meter vanaf het podium te komen. Het overgrote deel van de aanwezigen, toch wel gauw 200 man, heeft het niet of nauwelijks meegekregen.
Toch heb ik heerlijk gezongen. Zeker nadat ik me had bedacht dat het een goeie oefening was om plezier te hebben in zingen ondanks de omstandigheden.
Uiteindelijk zing je voor je eigen plezier en pas als dat goed zit kan je de toeschouwer ook een fijne tijd bezorgen.
En dat vind ik nou zo leuk aan Rick: met enthousiasme de boel aan de gang houden.
Daarna dronken we nog een glaasje gluhwein en staken we de draak met de hele gang van zaken inclusief ons eigen optreden.
Vanmorgen viel er in alle rust opnieuw regen. 19 Millimeter maar zo tegen een uur of elf werd het droog. Tijd om naar buiten te gaan.
Prachtig die wolkensluiers.
Rond een uur of een werd het zonnig en zat Rick buiten. Ik doolde wat door de tuin en zag overal zaailingen o.a. van wilde lupine en cerinthe.
Ook de orchideeën kwamen de afgelopen dagen boven de grond.
Tja, wat water allemaal doet.
En warmte want het is nog steeds zeer aangenaam.
Verwacht binnenkort dan ook de paddenstoelen te zien.
Met groeten Ton
10 opmerkingen:
Goh, dat jij die dame er niet mooi uit vond zien 😂! Toen ik je stukje las kreeg ik het al Spaans benauwd... laat staan als ik er bij was geweest. Mijn geduld zou het niet gered hebben. Petje af dat je toch nog een positieve draai aan het hele gebeuren hebt gegeven!
Met de beschrijving van de zangeres en haar optreden heb ik hard moeten lachen. Ik zag het zo voor mij. Gelukkig heb je nog met veel plezier gezongen en van jullie optreden genoten. Bernadette
Heerlijk verhaal van de muzikale middag, beeldend beschreven! En met de malse regenbuitjes zijn je gebeden toch verhoord.
Hoi Mevrouw, Dank. Die positieve draai ging wel gepaard met pieken en dalen. Met groetenTon
Hoi Bernadette, Zingen zorgt sowieso dat het humeur verbetert. Met groetenTon
Hoi Emie, Dank. Hoe heerlijk. Komende dagen zijn gevuld met meer zang en meer regen. Met groetenTon
Ik kan me voorstellen dat de erg wulps geklede zangeres die het Ave Maria zong, een beetje schuurde. Al zou ikzelf dat 'beetje' eruit gelaten hebben. Wat je zingt en hoe je je op dat moment gekleed bent, heeft voor mij althans, wel enig verband. Zo kan ik me ook geen voorstelling maken van een shantykoor in vol ornaat dat het toch heel gedragen Ave verum corpus zingt, of een nonnenkoor dat uitbundig over "Maria uit Bahia" zingt. En dat zegt niks over hun zangkwaliteit; het is voor 100% een gevoel. In een andere setting zou ik er waarschijnlijk helemaal geen enkel probleem mee hebben.
Hoi Willem, Een geklede non op een naaktstrand is net zo aanstootgevend als een naakte in een nonnenklooster. Met groetenTon
Ik heb genoten van je verslag, een goede tekst werkt nog veel beter op de fantasie dan een foto (ik zie haar voor me, de zangeres). Maar wat een geduld en incasseringsvermogen wordt er soms toch van ons gevraagd! Dat Rick daar zo vrolijk staat is geweldig
Hoi Yvonne, Dank je. Ook namens Rick. Met groetenTon
Een reactie posten