Winter?

Los Zuecos waren aan het zicht onttrokken.

Tijd voor een stevige snoeibeurt van de Eleagnus. 

Voor sommige plantensoorten geldt: snoeien doet groeien. Niet alleen de Eleagnus maar ook de Bougainville hoort daartoe. 

Beiden moesten vorig jaar met het plaatsen van het nieuwe afdak bijna voor de helft worden teruggesnoeid en dat is te zien.

De bougainville maakte scheuten van een meter of vier en de bloeiende slierten hangen helemaal aan de binnenkant van de poort terwijl de struik zelf er ver achter staat. Die scheuten laat ik zitten en leid ik langs het hek en in de Cipres. 

De Eleagnus kwam met hetzelfde soort scheuten aanzetten maar dan maximaal een meter of twee. Een beetje veel. Dus opnieuw de snoeischaar ter hand genomen. Ik laat een paar scheuten staan om ze langs de pergola te leiden. 

Het water infuus voor de Acacia begint zijn vruchten af te werpen. Elke dag een gieter met 12 liter.

Zo zien de onherstelbaar verdroogde bladeren er uit.

En zo de bladeren die zich nog wel konden herstellen. Het zijn er niet veel maar ze zitten gelukkig door de hele kruin verspreid. Dat gaat goedkomen.

Zag vanmiddag op weg naar de supermarkt een avocadoboomgaard met ernstige droogteproblemen.

 

De meeste boomgaarden zien er sappig groen uit en de boeren hebben dan hun watertoevoer goed geregeld. (Meestal de vermogender boeren) Niet elke boer heeft dat en die vallen als eerste om.

We zien regelmatig aanplakbiljetten langs de weg om ‘watershares’ gevraagd. Dat zijn shares waarmee je je inkoopt bij een water bedrijf. Het geeft je recht op water, zolang het er is, zei men tegen ons toen wij 12 jaar geleden zo’n recht kochten.

Ook ons is laatst gevraagd of we niet een deel van ons water wilden doorverkopen. Er begint dus echt wel iets te knijpen.

Want water is toch echt van levensbelang. Een paar keer sproeide ik de meest droge borders nat en na een week is er duidelijk resultaat.

Deze Crinum bloeide in 2020 op 6 augustus en nu, nu. Bijna zes weken later. Zag vorige week nog geen bloeistengel dus deze bloem is zeer rap uit de bol geschoten. Alsof hij in de wachtstand stond voor water om dan direct zijn ding te doen.

Eerst maar eens kijken of het bevalt voordat we het gaan aankleden.

We sleepten de twee stoelen van de loungeset naar het boventerras. Dit terras gebruiken we in de winter. Niet dat het nu al zover is maar ach, je bedenkt wat en regelt het.

In de winter met de heersende wind uit het noorden zitten we op het terras boven de keuken het prettigst. De ochtend zon en een weids uitzicht, wat wil een mens nog meer?

Nou, uh, een lekkere fauteuil dus.

En nu zit ik er het blog te tikken. Lekker in de schaduw want het werd nog 29 graden vandaag.

Met groeten Ton