Geen gas, geen water

De verplichtingen zitten erop.

Net als de feestjes.

Donderdag lunchten we samen met sopraan en haar partner in Fort Westoever, we wonen tenslotte in een vesting. Een gesprek ging over de werking van linker- en rechterhersenhelften en de manier hoe die kijken naar de dingen in de wereld. De ene helft ziet alles als losse delen terwijl de andere helft ‘tussenheid’ tussen die delen ervaart. Als in connectie zodat alles met elkaar is verbonden. Iets wat ik altijd zeg als het over mensen gaat omdat we allemaal gemaakt zijn uit hetzelfde sterrenstof.

‘s Nachts lig ik in mijn bedje te dromen. Ik lig op mijn buik op het gigantische centrale plein van Pyongyang.

Duizenden militairen staan om me heen en dan komt Kim Jong Un het plein oplopen en ik weet het zeker: ik heb iets gedaan en moet dat met de dood bekopen. Ik blijf stokstil liggen en dan gaat De Grote Leider heel voorzichtig op mijn rug liggen. En die grote leider is niet alleen groot in leiden. Hij is heel zwaar en alle lucht wordt uit mijn longen geperst. Ineens denk ik aan het gesprek van tijdens de lunch en denk sterk aan de ‘tussenheid’. Dat moet Kim gevoeld hebben want die tussenheid bestaat ook tussen ons. Vervolgens ging hij van mij af en liep weg. Omdat de grote leider me geen kwaad kon doen lieten de militairen me ook met rust en kon ik wat later in alle vrijheid het plein verlaten.

Tsja, denk ik dan: hoe kom je toch aan zo’n droom? Ik ontwaakte trouwens wel heel opgelucht.

Vrijdagavond voorlopig de laatste dienst in het hospice gedaan en gisteren hadden we een feestje op Texel. De twee vriendinnen zijn dertig jaar samen. Eigelijk 32 maar vanwege covid werd het pas nu gevierd. Ja, en wat heerlijk om met dit uitgelezen heerlijke weer op een terras in de haven van Oudeschild genoeglijk te keuvelen met mensen die we, zeker voor een groot deel niet kenden. Dan zijn glaasjes koele wijn en een heerlijke BBQ slechts aanvullingen op de feestvreugde. Nou en de opmerking van een oud collega van Rick, dat ze niet wist dat hij zo’n leuke partner heeft. Ik bloosde er van.

Vanmorgen nog een watergeefdienst in de hortus met aansluitend een dienst voor bezoekers. Tenminste dat was de bedoeling maar….tijdens de aanleg van glasvezelkabel is er per ongeluk zowel door de gasleiding als de waterleiding geboord.

Dus is de hortus gesloten.

De watergeefdienst deden we wel maar met gieters regenwater die we op karretjes over het hele terrein sleepten. 

Maar nu zijn we klaar om dinsdag de oversteek naar Spanje te maken.

Vanmiddag bracht ik nog een bezoek aan het Timorpark waar een braderie was die werd georganiseerd door een rotaryclub. Het was er een gezellige drukte ook al liep het wel op het einde.

Terug via de dijk want die ga ik nu weer een tijdje niet zien.

Nog even terugkomen op de statistieken.

Blogger registreerde alleen nog maar de views op het laatste blog. Alle views op eerdere blogs werden niet meegeteld en dat maakt een groot verschil. Niet alleen in de statistieken die dan nog maar ongeveer 10% zijn van een normale dag maar vooral slaat het een gat in mijn ego. Van meer hits word ik nu eenmaal blij.

Gelukkig was het de volgende dag weer normaal en met terugwerkende kracht werden de overige hits toch bijgeschreven.

Storm in een glas water dus.

Met groeten Ton