Precies

Twee weken geleden kocht ik drie regenmeters.

Waarom drie, vroeg de man achter de balie, het regent niet eens genoeg voor een.

Regen valt hier best ongelijk. Hebben wij regen is het bij vrienden een dal verderop droog. Hebben zij ineens ‘heel veel’ regen gehad terwijl er dan hier maar drie millimeter viel.

Maar ja, wat is ‘heel veel’?

Nou uh een flinke laag in de kruiwagen of ongeveer een halve emmer.

Gisteren waaide het behoorlijk hard. En….dan zit ik binnen. Oefende de koorliederen die ik, nu ik weer als bas mag gaan zingen, voor een deel opnieuw moet instuderen. Ook maakte ik, lui op de bank liggend, een stuk of tien sudoku’s die ik trouwens niet allemaal tot een goed eind bracht omdat ik een puzzelboekje heb dat twee sterren moeilijker is. 

Zo tegen een uur of zes zag ik de eerste lenswolken van dit seizoen. Ze ontstaan in koude bovenlucht. Weersverandering? Met regen? 

Zo tegen een uur of negen ‘s avonds begon het te stormen en hoorde ik de buitenstoelen schuiven op het terras. Omdat ik nachtelijke geluiden vreselijk vind maakte ik snel een rondje om het huis om alles wat pal in de wind stond in de luwte te zetten. Terwijl ik daar mee bezig was begon het te spetteren.

Snel naar binnen en toen hoorde ik het lekker regenen. Er kwam zelfs een pink dikke straal uit de regenpijp. Een minuut en daarna was het droog.

Vanmorgen zat er niet eens 1, zegge een, mm water in de regenmeter.

Omdat jij je wellicht Remi voelt nu Rick er niet is, nodigen we je uit voor een lunch, kreeg ik vanmorgen een bericht van de vrienden in het dal.

Hoe leuk is dat?

Tegen lunchtijd pakte ik een van de regenmeters en vertrok richting Cómpeta.

Na de verwelkoming was een van de eerste vragen: hoeveel heeft het bij jou geregend?  

Niet eens een halve millimeter.

Nou bij ons ging het even flink te keer.

Met dat trok ik de regenmeter uit mijn tas en gaf het aan de vriend. Wel met de verplichting om vervolgens in millimeters precies te melden hoeveel het bij jullie heeft geregend.

Genoeglijk en heerlijk gegeten en tegen vieren was ik weer thuis.

Tijd voor een klusje dat ik al wil doen sinds we weer hier zijn: het verspenen van de Aloë zaailingen. 

Zocht toch nog maar weer eens op internet wanneer het de goede tijd is daarvoor.

Het kon. Ongeveer een kwart staat in een diepere bak met extra drainerende aarde. De rest van de zaailingen ga ik in verschillende charges verplanten om het risico te spreiden.

Piccolo zijn ze, de Cyclaambloemetjes. En wat vind ik ze prachtig. Ik groef wat knolletjes op in Italië tijdens de pelgrimstocht naar Rome van drie jaar geleden.

Ze hebben het naar hun zin.

Met groeten Ton