Omdat de loungeset morgen wordt geleverd haalde Rick gisteren de laatste resten van het saharastof weg.
Ik verzette alle planten om ruimte te maken.
Na een uurtje was het weer helemaal fris.
Dat frisse duurde niet zo heel lang want vanmorgen lag er een nieuwe laag saharastof. En….veel. Het lag als een stuiflaagje tegen de rand van de mat aan door de keiharde wind.
De hele dag bleef het gelig en was de zon nauwelijks door de stoflaag heen te zien. Het was nog erger dan vorige week.
Doordat het vannacht stormde en regelmatig spetterde werd de modder nu wel tegen de muren gekwakt met dit als gevolg.
Ook de auto moet weer gepoetst worden maar zoals het er naar uitziet is het stof morgen ook nog wel aanwezig.
We laten het dus maar zoals het is en zetten de loungeset morgen gewoon binnen. We willen er natuurlijk meteen op gaan zitten.
Ik hoor het mijn vader nog zeggen: als het oorlog wordt moet je jezelf kunnen redden. Dan ging het b.v. over het niet afhankelijk zijn van gas, elektriciteit en de supermarkt. Zo vond hij dat elk huis een ouderwets stookkanaal moest hebben zodat er bij calamiteiten altijd nog een hout- of kolenkachel gestookt kon worden.
Vanmiddag bezochten we een dame die Rick vorige week ontmoette in het vliegtuig en in Torrox woont. Ze vertelde dat ze twee dagen in een koud huis had gezeten omdat de gasfles leeg was en er geen volle te koop was maar dat ze gisteren een mazzeltje had en de laatste van de net geleverde gasflessen kon kopen.
Die slechte bevoorrading heeft te maken met de staking in het vervoer en de gevolgen beginnen steeds zichtbaarder te worden.
Vanmiddag deden we boodschappen in Torrox. Nu was het vorige week al merkbaar maar vandaag was het duidelijk: door de staking zijn veel producten inmiddels niet of nauwelijks verkrijgbaar. Melkproducten, vlees, groenten, olie etcetera.
Ik scoorde de laatste twee preitjes, een zak diepvriesspinazie en een emmertje Griekse-yoghurt. We redden het dus weer een paar dagen maar de noodzaak van en het gemis aan eigen geteelde groenten wordt duidelijker.
Gelukkig hebben we een eigen kachel, een stookkanaal en hout. Schreef ik vorige maand nog dat vanwege het warme weer ik nog ongeveer tweederde van het haardhout in het hok had liggen. is dit met het natte en koude maartse weer bijna helemaal op. Ik schat dat er nog voldoende is voor een dag of vijf.
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Het lijkt me nog een hele toer om de moed er een beetje in te houden met al dat stof en die schaarste. Maar je kan altijd nog pannenkoeken bakken, toch?
Ik kan me zo voorstellen dat er vanmorgen enige woorden geklonken hebben die ik van mijn ouders niet mocht bezigen. Ben je druk geweest om dat saharastof weg te poetsen en ziet alles er weer spic-en-span uit en de volgende morgen ziet het er weer uit alsof je de dag ervoor de hele tijd voor de kat zijn viool gewerkt hebt. Enige ongepaste termen zijn je dan vergeven.
Hoi Emie, Het zit even niet echt mee maar niets onoverkomelijk. En pannenkoeken kunnen altijd ook al is dat met mate. Met groetenTon
Hoi Willem, Wonderlijk genoeg gebruik ik die woorden bijna nooit als er geen mensen bij betrokken zijn. Op de natuur valt weinig boos te zijn. Wel soms wat gefrustreerd. En wat is dat stof vergeleken bij echt leed. Met groetenTon
Een reactie posten