Het is nog even inkomen

Op de dag dat bekend werd gemaakt dat er minder animo is voor de Nijmeegse 4daagse liepen wij onze eerste trainingsdag. 20 Kilometer. Van Torrox naar Torre del Mar.

En oef, ja zo voelt dat. Zere tenen en spierpijn.

De eerste keer in twee jaar tijd dat we deze wandeling deden. Eenmaal in de auto naar de kust stelde Rick voor om eventueel in Caleta bij een meubelzaak te shoppen voor een lounge bank voor onder het nieuwe afdak. 

Goed idee maar hebben we eigenlijk wel mondmaskers mee?  

Nee dus. Dus was onze eerste stop het tankstation voor mascarillas.

Heb jij eigenlijk je pet mee?

Nee maar het is toch bewolkt.

We parkeerden de auto aan de rand van Torrox, pakten onze spullen bij elkaar en gingen op pad.

Vraagt Rick na twee kilometer wandelen of ik de auto eigenlijk wel op slot heb gedaan.

Nu denk ik bijna nooit aan dit soort zaken maar zo gauw iemand me er naar vraagt word ik wel onzeker. Omdat ik altijd de auto bestuur is het afsluiten daarvan ook mijn pakkie an.

Dus bleef Rick op een bankje zitten en liep ik weer terug. Gelukkig was de auto niet op slot en liep ik niet voor Jan met de korte achternaam terug.

Het is weer even inkomen zullen we maar zeggen

Zagen we nog nieuwe dingen onderweg?

Ja.

Een nieuw kasteel.

Het kasteel van de uil. Gebouwd op een wat uitstekend stuk rots. Eerst dachten we dat het een religieus kapelletje was zoals er meerdere zijn langs de kust. Maar nee. Een ludiek bouwseltje van ongeveer een meter bij een meter. Gemaakt van kiezelsteentjes. Ik kan dat wel waarderen.

Na een uurtje wandelen gingen de eerste laagjes kleding al uit want het was zonnig geworden.

O, ja. In Spanje gewoon altijd een pet meenemen want in maart kan de zon elk moment door de bewolking breken en is ze al krachtig genoeg voor een knalrode kop en verbrande oorranden.

In het binnenland was en bleef het de hele dag zwaar bewolkt.

Zagen we nog meer dingen?

Ja. Een loungeset die we beiden mooi vonden, afgeprijsd was en vrijdag geleverd gaat worden. Een succesvolle actie dus. Zeker voor Rick want die heeft een broertje dood aan winkelen. 

Het is een beproefde wandeling en zodoende weten we precies waar we lekker kunnen zitten en eten, maar ook waar een restaurant is waar het zowel binnen als buiten altijd werkelijk afgeladen vol zit met Spanjaarden. Maar het is er ook een van de heetste plekken om te zitten. Vanaf Juni staan er altijd grote ventilatoren voor een beetje verkoeling. Wij lopen er altijd snel voorbij. Maar vandaag, nog lekker vroeg in het voorjaar met nog een paar plekjes vrij in de schaduw wilden we dit gewilde restaurant wel eens uitproberen. 

Aan mijn snuitje en het schaaltje is te zien dat ik de olijven heerlijk vind. Olijven heb ik altijd voor mezelf omdat Rick er niet van houdt.

De geitensalade die ik bestelde was rijk gevuld en met een heerlijke dressing overgoten. Rick wilde kipkroketjes en een pizza die eveneens heerlijk waren en waar ik ook van mocht nemen. Op wonderlijke wijze wilde hij niets van mijn salade. Het kan ook té gezond, zei hij.

Kortom: voor de gasten die wellicht dit jaar de weg naar Los Zuecos weer durven te nemen hebben we een goed restaurant gevonden.

Met groeten Ton