We haalden zus zondag om 23.00 uur op van de terminal Pablo Ruiz Picasso.
Het was de eerste keer dat ik op de snelweg reed nadat we thuis waren gekomen van de wandeling. Gewoon een rare ervaring om ons zo snel te verplaatsen. Dat waren we gewoon niet meer gewend. De laatste drie maanden was wandeltempo, de menselijke maat, ons verplaats tempo en wat is autosnelheid dan onnatuurlijk. Na vijf minuten zei Rick: maar je moet wel minstens 80 rijden hoor.
Het duurde een half uur voordat ik min of meer gewend was aan honderd. Nog niet snel maar het kon wel omdat er, zeker op de terugweg, bijna geen verkeer op de weg was.
Eenmaal thuis dronken we nog een glaasje wijn terwijl we de laatste nieuwtjes uitwisselden en gingen om half twee naar bed. Ook al iets waar we niet meer aan gewend waren. Ik was ‘over mijn slaap heen’ en het duurde een uur voordat ik sliep.
De volgende morgen dus wat later op. Is het bewolkt. Ook iets wat we ontwend waren.
Wel mooie vlekken op de Middelandse zee.
En Jacobsladders.
Wij vonden het jammer voor zus dat het niet zo mooi zonnig was maar zelf zei ze: het is nu al tien keer lekkerder dan in Nederland en kan mijn huid langzaam wennen aan de zon.
Natuurlijk is de bewolking niet zo hardnekkig hier en tegen het middaguur aten we onder een parasol aan de boulevard een broodje.
Heb ik altijd al het idee dat ik een relaxed leven heb, is het met een gast in huis meestal nog wat meer relaxed. (Ook al omdat we met gasten en la casa de afwasmachine gebruiken.) Ik loop slechts wat in de tuin te drentelen, knip een blaadje af, geef eens een scheutje water extra en maak een foto van een bloem.
Een Brugmansia. Natuurlijk vorig jaar als stekken uit de container gehaald en nu voor het eerst bloeiend. De plant staat in de voormalige vijver die vol ligt met compost en hij staat er blijkbaar naar het zin.
Een ander klein klusje dat ik deed.
Enkele maanden geleden kreeg ik stekken van deze ‘vet’ planten. Ik zette ze allemaal in een pot en hoopte dat er een mooie compositie zou ontstaan. Nou het werd een zooitje want de groeisnelheden liepen teveel uiteen. Wel waren de planten goed gegroeid en kon ik ze delen en per soort een pot vol planten. Rust voor het oog.
Wel nog even doorgroeien.
Het najaar kan hier ook voorjaar zijn. Zo is er van alles te zaaien.
Bietjes.
Bonen. Nu wordt er wel gezegd dat het tuinbonen en peultjes zijn die nu gezaaid kunnen worden maar ik zaaide sperzieboontjes als groenbemesting.
Dat werd geen succes want van de 40 vakjes die ik inzaaide kwamen slechts deze drie op. Dat was ik dan weer wel gewend want dat is me al vaker overkomen met Sperziebonen.
Morgen een ‘vrije’ dag want we gaan naar Málaga.
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Veel plezier in Malaga en je Brugmansia is mooi.
Hoi Marthy, Dank, Met groeten Ton
Wat een prachtig uitzicht hebben jullie. Morgen lekker Malaga ijs eten?
Heerlijk, dat zonnige weer daar bij jullie. Hier regen, veel regen. Voor de natuur hartstikke goed en ook voor onze tuin: de fundering voor een muurtje bij het terras kan nu zonder probleem gegraven worden, de bodem is stukken zachter. Maar voor mij mag de zon weer gaan schijnen, liever vandaag dan morgen.
Hoi Mieke, We kochten ooit dit perceel grond louter en alleen voor het fantastisch uitzicht en het went nooit. In de zin dat we er er nog steeds met verbazing naar kijken. Met groeten Ton.
Hoi Inge, kan ik me voorstellen. Mijn zus is hier ook helemaal in haar nopjes met de zon. Het was bar en boos, die regen, zei ze. Maarrrrrrr ik zou hier toch ook graag wat nattigheid willen hebben want ook hier is het veel en veel te droog. En met een fikse bui veranderd het ‘beton’ in tuinaarde. En das ook prettig. Met groeten Ton.
Een reactie posten