Bot

Volgens mij ben je in een vorig leven een hond geweest, zei mijn chef in de kleur- en smaakstoffen fabriek als ik weer eens overhoop lag met de man van het laboratorium. Je kwispelt als je iemand mag maar gromt als je iemand niet moet.

En snedig als ik in die tijd nog was antwoordde ik: ja en ik schrok mijn eten zonder kauwen op.

Nadat ik in 1984 mijn eerste huis had gekocht was dat niet compleet zonder huisdier en omdat ik de hele dag van huis was viel mijn keuze op een kat. 

Helemaal fout. Het werd niets tussen het beestje en mij. Het deed niet wat ik wilde en ging zijn gezelligheid en voedsel halen bij een ouder echtpaar dat drie huizen verderop woonde. Na een jaar hebben zij hem geadopteerd. Iedereen blij.

Een paar jaar later kwam ik er achter dat ik volgens de Chinese dierenriem geboren ben, ja ja, in het jaar van de hond.

Dus toen we acht jaar geleden Egbert in ons leven opnamen ging dat helemaal goed.

Zullen we naar het strand gaan voor een wandeling, vroeg Rick, het wordt vanaf een uur of een zonnig.

Nu vaar ik blind op mijn eigen weerman en de buienradar dus vertrokken we naar het strand.

Wel raar zonder hond.

En er moest duidelijk nog wat bewolking overtrekken ook al zag het er bovenzee een stuk aantrekkelijker uit.

Met een half uurtje zag het er zo uit.

Dit is het uiterste puntje van Texel helemaal tegen Den Helder aan.

Weken lang zoek ik al naar fossielen en wat vind ik op mijn eerste tripje zonder Egbert? Een joekel van een fossiel bot.

Zou het een teken zijn? 

Rick plaatste in ieder geval de volgende opmerking toen we even op het zand lagen: je ligt zeker wel heel lekker naast je bot hé?

Met groeten Ton