Jaren geleden hebben we de tv de deur uitgedaan en dat werkt goed. Geen gedoe meer over wel of niet kijken naar iets flutterigs. We lezen, luiteren naar muziek, kijken naar de hond, kletsen wat of staren in de vlammen van de houtkachel. Kortom: er is altijd wel iets te doen.
In de Potvis beschikken we echter wel weer over tv en is de 'goeie ouwe conversatie' weer terug.
Hou toch eens op met dat gezap. Wat een infantiel programma. Weer zo'n film waarin wordt gemoord?
Hou toch eens op met dat gezap. Wat een infantiel programma. Weer zo'n film waarin wordt gemoord?
Als Rick mijn commentaar zat is, wordt er even gemopperd.
Daarmee wordt het niet gezelliger in het kleine appartementje en dat is niet waar we op uit zijn.
Dus .... zit ik vanaf vorige week niet meer te zeiken en vertrek bij een programma wat ik niet wil zien naar de slaapkamer met mijn Ipadje en kijk dan naar culturele programma's met een grote C.
Die zijn er nauwelijks en als ze er zijn vind ik ze meestal niet interessant dus kijk ik ook gewoon naar..... De weg naar Santiago, Ik Vertrek of Gardenersworld.
Gisteravond wilde Rick een griezelachtige film zien. In het begin kon ik dat nog net aanzien maar na een half uur vond ik dat toch echt te eng worden en vertrok naar de slaapkamer. Ik starte een aflevering van De weg naar Santiago op en was 25 minuten onder de pannen. Maar toen dat was afgelopen was de griezelfilm nog volop bezig.
Omdat ik alleen zijn eigenlijk ook niet zo leuk vind ging ik toch maar even meekijken. Het laatste stukje van zo'n film is natuurlijk het ergst en ik zat dan ook regelmatig met mijn ogen dicht. Als er eenmaal iets op mijn netvlies staat komt dat vaker terug in gedachten dan dat mij lief is.
Vanmorgen ging de wekker om half zeven af want we wilden de trainingsdag voor de Nijmeegse achter de rug hebben voor de ergste warmte.
We hebben geen elektriciteit, zei Rick nadat hij het licht in de badkamer geprobeerd had aan te doen. Dan hebben we natuurlijk ook geen warm water?
Nee en ook geen havermoutpap.
Dus vertrokken we na een wasbeurt met een koud washandje en een bakje yoghurt met fruit.
Wat is het toch heerlijk op Texel. 's Morgens vroeg nog zo heerlijk rustig. Het bos geurde naar kamperfoelie en dennen. De vogels floten uitbundig en de vroege wielrenners groetten ons beleefd.
Maar waarom staarden die geiten ons zo aan?
En toen ik vanuit mijn ooghoek deze rat op dat paaltje zag zitten schrok ik echt. Gelukkig zag ik wel snel die rode punaise waardoor ik begreep dat het een nepper was. Maar dit is wel wat zo'n griezelfilm met me doet. ( fototoestel wilde perse flitsen daardoor lijkt het wel nacht)
Ik heb regelmatig geroepen dat Texel het Nederlandse Faeroër is maar met het mooie weer van de afgelopen dagen lijkt het ook best wel op Ibiza.
Toch?
Met groeten Ton
1 opmerking:
Wat ben je lekker productief met blogjes. En ik herken je er zo goed in. Doorgaan, vooral doorgaan!
Een reactie posten