Nu is het voor de meeste Nederlanders een beetje wennen aan de Spaanse wegen maar na zes jaar weet ik me aardig te redden Toch viel het me een beetje tegen om de bus, inclusief zeven zangers, zonder dat de motor afsloeg de berg op te komen.
Toen me dat gistereavond wederom overkwam was ik dan ook niet verbaasd maar nadat de tweede poging ook niets opleverde werd ik wat achterdochtig. Zeker gezien het feit dat de bus een 'raar' geluid maakte. Bleken we een lekke band te hebben.
Omdat er geen reserveband aanwezig was moesten we wel bellen om hulp. Die kwam vanmorgen om 9 uur.
Toen dat om 11 uur geregeld was konden we onze geplande wandeling naar het dorpje El Acebuchal maken. In totaal 12 kilometer door het natuurpark. Prachtige tocht en ondanks de heftig winteregens is de brug dit jaar niet weggeslagen.
En de naam van de brug inspireerde ons nogal.
Na zes kilometer konden we in het restaurant heerlijk eten. Huis gebakken brood met heerlijke olijfolie, salade en venkelsoep. Een biertje erbij, zonnetje.
Wat wil een mens nog meer? zat ik te mijmeren. Op dat moment kwam de kers op de taart en begon een ezeltje te balken.
Met groeten Ton
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten