Maandag en dinsdag tijdens een cursus, intensief gesproken over het vrijwilligerswerk in de palliatieve zorg.
Het ging over het omgaan met dood en verlies. Over angst, ontkenning, boosheid en allerlei gevoelens die er bij komen kijken. De eerste dag ging over het eigen verdriet, hoe dat is verwerkt en hoe je deze ervaringen meeneemt in het werk. De tweede dag over hoe om te gaan met verdriet van de ander.
Heel leerzaam zeker ook omdat deze groep daar behoorlijk wat ervaring in heeft opgedaan.
We spraken allemaal heel open over onze ervaringen zowel privé als van de cliënten waar we komen. Op een moment kwam tersprake of we door de hoeveelheid ervaringen niet 'ongevoelig' worden.
Vandaag bij mijn moeder op visite geweest. De laatste keer in haar eigen huis.
Koffie gezet, gepuzzeld, gesproken over de lange oren van Egbert en of ie daar nu nooit op bijt.
De was mee naar huis genomen zodat die morgen schoon mee kan.
Tijdens het opvouwen van de schone hempjes, onderbroekjes en nachthemden werden mijn wangen nat.
Maar dat dat zou gebeuren was gisteren al duidelijk.
Ongevoelig word je niet.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten