Brutaal

In plaats van een gesprek met een demente moeder hadden we nu een gesprek met negen demente dames.

Het gaat heel goed met mijn moeder op haar nieuwe plek. Ze zit genoeglijk in de gezamenlijke ruimte, gaat naar de zang, de kerkdienst en naar het restaurant. Dat laatste onder begeleiding maar toch.

Vanavond met Rick op visite geweest. Mijn moeder zat tussen acht dames te keuvelen. Het zijn wat onsamenhangende gesprekjes. Het zag er relaxed uit maar dat bleek het toch niet helemaal te zijn.
We installeren Egbert op zijn kleedje en gaan tussen de dames zitten. Alle aandacht is voor ons.
Er gebeurt van alles in zo'n groepje.

Heeft u iemand hier waar u voor komt? vraagt iemand.
Ja die mevrouw is mijn moeder.
Ach wat leuk.
Bent u broers van elkaar?
Ik moet even nadenken wat ik daar op ga antwoorden en zeg" Nee, wij zijn getrouwd met elkaar.
De dame in kwestie kijkt me even strak aan. "Dat kan toch tegenwoordig" vul ik aan.
Jaahaaa, dat weet ik hoor en ze tikt even tegen haar slaap om te duiden dat ze nog helemaal bij de tijd is.
Jullie kijken wel veel naar elkaar hè? (ze bedoelde een blik van verstandhouding)
Dat klopt. Het is voor ons de eerste keer dat we hier zijn. Dat is wel een beetje wennen hoor.
Jaahaaa.

Ze stelde wel een stuk of 10 vragen en bleek vooral geïnteresseerd in mijn huismanschap.  Maar de laatste vraag was: trekt u ook van de WW?
Waarop een andere dame uitriep: Wat een brutale vrouw met al d'r vragen. Ik vind dat ongepast.
Stilte.
Op mijn vraag wat mevrouw voor werk had gedaan kreeg ik als antwoord "Dat zeg ik niet."
Waarop de andere dame reageerde met:"Ze stelt zelf wel vragen maar zelf zegt ze niets."
Dat komt zichtbaar aan bij de vragenstelster en even later zegt ze: Ik stel wel veel vragen he?

Vragen staat vrij, zeg ik, en ze kijkt me opgelucht aan.

Als we opstappen willen ze allemaal een hand.

Met groeten Ton