" Er staat nog een grenen deur. Hij is gedeeltelijk kaal maar de randjes zitten nog vol met groene verf. Zou jij die onder handen willen nemen."
Natuurlijk wil ik dat. Er was al wel een uur of vier op gezwoegd en toch had ik nog twee uur nodig om de laatste restjes te verwijderen. Tijd zat voor introspectie.
Waarom doe ik van dit soort but klussen met plezier voor een ander? Voor mezelf was ik na een minuut of 20 zwoegen al gestopt voor een kopje chocolade melk met ontbijtkoek. Om vervolgens eerst even de tuin in te gaan om wat onkruid te verwijderen of boodschappen te doen of iets anders. Maakt niet uit wat, als het maar niet het gene is waar ik mee bezig was. Na een uur van strijden, hangen en wurgen zou ik de deur in de container hebben gedonderd.
Waarom bij een ander dan wel met plezier twee uur staan priechelen om de puntjes op i te krijgen?
Ik weet het niet. Voor een antwoord moet ik waarschijnlijk nog wat meer van deze klusjes doen.
Iets anders, toch tijd zat, de opname van mijn moeder in een verpleeghuis is een heet hangijzer aan het worden. Mijn oudste zussen, die het meest doen in de verzorging van mijn moeder geven aan dat dit nu te zwaar wordt.
Mijn moeder staat bovenaan de wachtlijst. Toch kan het nog wel een half jaar duren voordat er plaats is in het huis van onze voorkeur. Mijn zusters vinden deze tijd te lang en willen een snelle opname in een ander huis waar plaats is. Ik vind dit geen goede zaak want dat zou betekenen dat mijn moeder twee keer moet verhuizen. Van haar huis naar een tijdelijke plek en als er plaats is in het huis van onze voorkeur dan daar naar toe.
Ik wil dit niet. Vind het niet in het belang van mijn moeder.
Als verf krabbend zie ik in dat mijn zusters echt een punt hebben. Ze doen heel veel voor mijn moeder en ik kan me voorstellen dat ze zeggen dat het ze te zwaar wordt. Ook is het niet langer verantwoord haar in haar eigen huis te laten.
Na, nog een extra zetje van Rick, met zus gebeld om te zeggen dat ze gelijk heeft en dat ik morgenochtend mee ga om de eventuele nieuwe woning te bekijken.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Pittig Ton. Sterkte. Het is en blijft een moeilijk ding en voor beide opvattingen valt iets te zeggen.
Een reactie posten