Sinds de Nijmeegse vierdaagse droom ik slechts daarover.
Ik loop tussen duizenden mensen en ik kan met niemand praten, loop op blote voeten en ben bang dat men op mijn tenen gaat staan. Ook zie ik steeds maar een grote dreigende, deinende mensen massa om me heen. Zaken die me onbehaaglijk voorkomen.
Maar... de wandeling gaat over een grote vuilstortplaats waar het afval gescheiden is gesorteerd en daar ben ik blij mee.
Dat laatste is echt iets van mij want ik heb iets met verzamelen. Een plastic zakje is niets maar een hele stapel vind ik interessant worden. Daarom heb ik tijdens de wandeling de volgende foto's genomen en komen die beelden in mijn droom steeds naar boven.
Op een plaats werden gratis bananen aangeboden en de vuilnisbakken die daarna stonden waren te klein voor het aantal schillen, daarna ontstonden er hoopjes.
|
Met de blikjes gebeurde hetzelfde. De macht van het getal is hier aan het werk en daar waren de vuilnis bakken niet op berekend.
Dit zijn niet de spectaculairste beelden, want die lagen vaak net aan de ander kant van de weg of had Rick het fototoestel bij zich of wilde ik niet stoppen om een foto te maken.
Uiteindelijk denk ik niet dat het afval gescheiden is afgeleverd want nog voordat iedereen binnen was reden de veegwagens al door de stad.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten