Het werd nogal een serieus gesprek en ze vertelde over haar leven en dat ze met sommige zaken niet tevreden was, dat ze meer uit het leven wilde halen. Zeker nu haar kinderen volwassen waren.
Ze vond het lastig om voor zichzelf op te komen en had zelfs het idee dat de mensen in haar omgeving haar daarin tegenwerkten. Haar op haar plaats wilde houden.
He klonk niet als een klacht wat ze me vertelde, maar ze vond het lastig om haar eigen weg te vinden en voelde zich ook 'schuldig' om aan zichzelf te denken.
Omdat ik wist waar ze woonde heb ik volgende dag een gedicht in de brievenbus gedaan.
Vanmorgen werd ik op mijn schouders getikt. Het was de dame en ze bedankte me voor het gedicht.
'Ik had het al een paar keer gelezen en ineens begreep ik precies wat ik moest doen: mezelf gelukkig maken door te doen waar ik blij van word en dat kan ik alleen zelf doen".
De reis
Op een dag wist je ten slotte
wat je te doen stond en begon,
ofschoon de stemmen om je heen
hun slechte raad bleven schreeuwen,
ofschoon het hele huis begon te beven
en je het oude trekken
aan je enkels voelde,
de reis.
‘Maak mijn leven in orde!’’
riep elke stem.
Maar je bleef niet staan.
Je wist wat je te doen stond, al rukte de wind
met zijn stijve vingers
aan de fundamenten zelf,
al was hun droefenis verschrikkelijk.
Het was al laat genoeg
en de nacht was wild,
en de weg vol gevallen takken en stenen.
Maar stukje bij beetje,
terwijl hun stemmen achter bleven,
begonnen de sterren fel te schijnen
door de wolkenflarden heen
en er klonk een nieuwe stem
die je langzaam
als je eigen stem herkende,
die je gezelschap hield,
terwijl je steeds dieper
de wereld binnen beende,
vastbesloten om het enige
te doen wat je kon doen-
vastbesloten om het enige
leven te redden dat je redden kon
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Hola Ton,
Ik vind dat je een leuke/goede blog maakt. Als je het goed vindt voeg ik je toe aan mijn leeslijst van blogs.
Saludos,
Aart
Hoi Aart,
Het is niet alleen goed, ik vind het zelfs heel leuk, en bedankt voor het compliment.
Met groeten Ton
Gelijk heb je!
Moeten meer mensen doen.
Hoi Dennis,
bedankt voor de reaktie.
Het klinkt misschien wat belerend maar, het gaat in het leven niet om gelijk te hebben.
En ook ik zou willen dat meer mensen hun leven zouden redden maar.... Je kunt de volgende stap in je leven pas nemen als je de bereidheid hebt om te kijken naar jezelf. Deze vrouw wilde dat wel maar had iets extra's nodig en dat was dat gedicht. Je kon gewoon aan haar gezicht zien dat er iets was veranderd.
Dennis, ben jij de Dennis van Spaans verlangen? Had jij ook gereageerd met dat stukje over de vogeltjes van je vader?
Met groeten Ton
Een reactie posten