Vibrator

Dag een, of eigenlijk dag twee.

De dag van Wijchen.

Het was wel wat onrustig gisteravond. Behoorlijk wat gebonk van  de vierdaagsefeesten. En dat werd niet minder naarmate het later werd dus deed ik oordopjes in voor wat demping waarna ik heerlijk insliep.

Half zes startten we. Er heerste een opgewekte stemming maar we vonden het ook wat rustig. Een paar duizend minder wandelaars merk je en is eigenlijk best prettig.

Twee jaar geen vierdaagse en automobilisten hebben het blijkbaar gemist. Wat een getoeter, knipperende lichten en zwaaiende mensen. Rick pakt hier zijn vierdaagsemoment onder luid en donkerklinkend vrachtwagen getoeter.

Voor de bossen van Alverna is een stuk weiland waarvan Rick altijd wil dat ik een foto maak. 

En er is een gedeeltelijk onverhard pad waar door duizenden voeten nogal wat stof wordt opgeworpen. 

Vind ik volksmuziek lelijk? Nou uh, ben niet echt fan maar soms, mits redelijk van kwaliteit, kan ik er wel naar luisteren. Maar waarom heeft 99% van de zangers een vibrator ingeslikt? Het kan een mooie toevoeging zijn als een zanger een licht vibrato gebruikt om sfeer te maken. Maar niet bij elke laatste aangehouden uithaal op houououououwww, trououoououowwwww, jouwouwouwouwouwww. Daarbij komt ook dat het aantal decibellen vaak nogal schadelijk is voor het gehoor als je vlak langs de loudspeakers loopt.

Van een orkest daarentegen worden we blij en daarvoor applaudisseren we dan ook enthousiast.

De dag van Wijchen. 

In Spanje zong Karin vier maanden in het koor van Cómpeta. En nadat duidelijk werd dat zij uit Wijchen kwam en wij de Nijmeegse liepen lag er een uitnodiging klaar voor soep en brood.

Maar we halen jullie op vanaf de route hoor. En dat gebeurde. Zij en haar man stonden langs de weg en de auto stond honderd meter verder geparkeerd. Als jullie zoveel lopen heb je geen zin om ook nog eens een kilometer extra te lopen voor een koppie soep. 

Hoe leuk kan het worden?

Wel hadden we gezegd dat we er ongeveer tussen tien en half elf zouden zijn. En dat is normaal gesproken ook zo maar op een eerste dag loop je toch echt sneller en we waren er dan ook al rond negen uur. Met regelmatig app verkeer kwam het allemaal goed.

Heerlijk ontbijt, gezellig gesprek en drie kwartier rust doen een wandelaar goed.

Dank Karin en Mats.

Misschien loop je deze keer wel zonder blaren, zei Rick nadat bekend werd dat dag één werd gecanceld.

Nou dat werd het niet. Ik heb de blaren van de eerste dag gewoon op dag twee gekregen. Drie dikke onder drie tenen.

Nou ja, het hoort er inmiddels standaard bij. Maar ik riep wel enigszins gefrustreerd uit dat dit de allerlaatste vierdaagse is die ik loop. Maar het maakte geen indruk want dat roep ik elk jaar.

Thuis eerst lekker badderen en letselverzorging, dat wil zeggen: blaren prikken en intapen.

Met groeten Ton

P.s. Rick vond dat er een gruwelfoto bij moest.