Selfkant

Na de Texelse wandeling van vorige week zeiden we tegen elkaar dat het wel genoeg was zo. Er zitten bijna driehonderd kilometer in de benen voor de Nijmeegse. Klaar d’r mee.

Maar gisteravond bedacht Rick dat een lege maandag in de agenda misschien toch beter besteed kon worden. En daar was ik het mee eens. Zullen we dan dezelfde wandeling doen maar dan met ‘de klok mee’.

OK.

Nu liet het weer vorige week wat te wensen over met regelmatig wat miezer. Vanmorgen startten we met hetzelfde weer. 

We waren al redelijk vroeg op pad dus het was nog heerlijk rustig.

Wellicht meer vanwege het vochtige weer dan van de datum maar het rook naar herfst in de bossen. Een beetje naar schimmel, verterende bladeren en paddenstoelen. Maar ook naar kamperfoelie. Heerlijk.

Na twee uur waren we bij De Koog en kwam het zonnetje voorzichtig door de wolken heen. En dan is een foto van deze twee varkentjes, wij noemen ze Spek en Lap, zoveel leuker.

Dat het veel waait op het eiland is te zien aan deze Hollandse Divi,divi boom. Het lijkt ook een beetje op een abri.

Wat ons opviel zijn de bloemenstroken langs de akkers. Eigenlijk nooit eerder gezien hier. En er waren behoorlijk wat vlinders en insecten te zien.

We werden aangesproken door twee dames of we de weg naar Den Burg wisten. Ze stonden te turen op de plaquette met de plattegrond van het eiland.

Rick wees ze aan hoe te rijden en met dat stopte er een echtpaar. Ze spraken een nogal zuidelijk dialect met een zachte geeeeee.

Hoe ze naar Den Burg konden komen.

Natuurlijk ontstaat er dan een gesprekje.

Waar komt u vandaan, wilden we weten.

Net over de grens bij Sittard. In Duitsland.

Is dat vlakbij Selfkant?

Maar daar wonen wij.

Wij mochten drie jaar geleden in Selfkant bij mensen slapen toen we naar Rome wandelden, zei Rick en als we over een week naar Rome gaan fietsen zijn we daar ook weer welkom om Limburgse vlaai te eten.

Toch weer toevallig. 

Met groeten Ton