Weemoed

Na uitgebreid WhatsApp verkeer is afgesproken dat we vanavond rond halfzeven, kan een kwartiertje later zijn want in Spanje, naar de Gestoria gaan om de auto over te schrijven. 

Wat wel duidelijk is is dat de jongeman die Suzie koopt er nogal op gebrand is en er haast achter zet. Niks mañana, wat trouwens niet alleen ‘morgen’ betekent maar ook ‘ooit’.

En dat we helemaal tevreden waren met de Jimny en er altijd met plezier in reden en het een leuk klein en toch stoer autootje vonden uitte zich in gevoelens van weemoed. Onze ouders zijn er nog in meegereden, we reden er twee keer mee naar Spanje met Egbert achterin en uiteindelijk importeerden we haar in ons tweede vaderland. 17 Jaar is een lange tijd en ook al zeggen we dat we niet hechten aan spullen zijn we er wel zuinig op en behandelen we ze respectvol en als waardevol voorwerp. Het zal dus wennen zijn om in de Panda te gaan rijden want om eerlijk te zijn: sinds we de nieuwe auto ophaalden hebben we er niet meer in gereden. 

Dus werd het vanmorgen schoonmaak en overzet ochtend. 

Rick nam de binnenkant onderhanden 

inclusief het wassen van de wollen deken. We kregen die twaalf jaar geleden van de inmiddels overleden buurvrouw Els. 

‘Het is het kleed van onze Bor en misschien  willen jullie hem wel voor Egbertje?’

Ja want Egbertje was toen nog een pup.

Nu vergeet je je hond nooit maar je hond verlaat jou ook niet.

Ahhhhh. 

Vijf jaar na het verscheiden van Egbert en na verschillende keren te zijn gewassen zitten er nog steeds Beagle haren op de deken, en ik hoefde echt niet lang te zoeken om deze zes haren bij elkaar te leggen.

Ook al doet het Rick wel pijn om de ongeschonden Panda door mij te laten gebruiken als vrachtwagen ruimde hij de auto er wel voor in.

Kijk is dat nu geen liefde?

Natuurlijk zal ik er voorzichtig mee omgaan.

O ja, ik waste de buitenkant van Suzie maar daar is geen foto van.

De mieren hebben de Picudo Rojo volledig ontmanteld en naar hun nest gesleept. Alleen deze stukjes schild bleven achter op de oprit. Dat ze hem zo compleet hebben kunnen wegslepen heeft denk ik ook te maken met het feit dat ik de kever met een tennisracket keihard uit de lucht sloeg en derhalve ook het schild in stukjes moet hebben gebroken.

Iets vrolijkers dan.

De Cyclaampjes zijn beginnen te bloeien. Ik nam tijdens de pelgrimstocht van vorig jaar wat knolletjes mee uit Italië.

En omdat we het wandelverslag teruglezen weet ik dat we vorig jaar deze dag aankwamen in Los Zuecos.

Met groeten Ton