dinsdag 31 januari 2017

Gelukkig hebben we de kaas nog

Wat is het stil nu de gasten weer in Nederland zijn.

Zondag werd er nog genoten van de de poedersneeuw in de Siera Nevada. Helemaal te gek vonden ze het: Zo zit je in de zon en is het gewoon zomer en even later sta je in de sneeuw.


Ik bleef in de Klompen en las Judas, het boek over W Holleeder geschreven door zijn zus Astrid. Een tijd geleden dat ik zo diep een boek ben ingezogen. De laatste keer dat dat gebeurde was bij de Millennium triologie van Stig Larsson.

Maandag deden we een ochtendje markt in Torrox costa. Rick helemaal blij want die hoefde niet mee. De markt viel trouwens wat tegen dus was de tijd die we op een terras doorbrachten aanmerkelijk langer dan die tussen de kramen.


Gisteravond brachten we de gasten naar het vliegveld. 
Hebben jullie alles mee, vroeg ik nog voordat we vertrokken.
Ja.
Dus zagen we bij thuiskomst nog een vest over de stoelleuning hangen

Wat heb jij nou op je rug, vroeg Rick toen ik vanmorgen uit bed stapte.
Zat er een een bedankbriefje op mijn rug. Hebben de gasten onder mijn kussen gelegd en daar heb ik de hele nacht op gelegen. Vandaar de zoete dromen zeker.

Na het opkuisen van het huis over tot de orde van de dag.

Verschillende zaden zijn opgekomen dus die kon ik al in potjes zetten. 
De laatste dozen met spullen uit Nederland zijn gebracht en opgeruimd.
De Olijfbomen gesnoeid, de takken versnipperd en de snippers over de tuin verspreid. Wat een rijkdom zo'n dikke laag snippers die het onkruid verstikt, de grond vochtig houdt en op termijn luchtig en vruchtbaar maakt.

Inmiddels is het al weer oppassen geblazen: de zon schijnt met grote kracht en het lijkt me toch raadzaam om het huidje in te gaan smeren met een beschermende creme. 
Voordat je er erg in hebt heb je een gerimpelde ouwe kop.

Met groeten Ton






Geen opmerkingen: