Poncho aan, poncho uit, poncho aan.

20 mei van Campobeceros naar Vilar de Barrio 35 km.

Het eerste wat ik dacht toen ik vanmorgen wakker werd was: regent het? Maar gelukkig was het droog. 

Ook vandaag is de etappe best zwaar vanwege veel klimmen. Dat begon al direct het dorp uit 100 meter omhoog. En omdat we zo hoog in de bergen zitten is het uitzicht geweldig, de natuur prachtig en is het stil.

We zagen verschillende keren herten wegschieten en nog leuker was een koekoek. Normaal gesproken hoor je koekoek, koekoek. Maar nu hoorden we heel wonderlijk een soort jodelachtig geluid. Zoiets al koek-jodeliedeli-oek.

De bouwweg is links te zien en boven achter het dorpje het traject van de hogesenlheidslijn.

Na 15 km het eerste dorp, met bar voor koffie en een winkel voor brood en kaas.

De piepkleine bergdorpjes bestaan uit een oude kern die vaak uit bouwvallen bestaat en daarbuiten, meestal aan het einde van het dorp, nieuwe grote huizen. Het oude spul, ik zag er een met het jaartal 1672, bestaat uit een grote stal op de begane grond en het woongedeelte erboven. De huizen zijn gemaakt van natuursteen en hebben vaak een balkon. De nieuwe huizen hebben eigenlijk nog steeds dezelfde opbouw.

Bij zo'n  bouwvalletje gaan je handen jeuken om het op te knappen en er te gaan wonen.

In Asturias en Galicie

lopen ze ook op klompen maar dan met noppen eronder en ze heten galochas. Ik wil graag een paar kopen maar dat is tot nog toe niet gelukt. Morgen in Ourense nog maar een keer proberen.

Het tweede deel bevatte opnieuw een klim maar dan van 400 meter. Dit stuk ging voor een groot deel over heideachtig terrein en aangeplante dennenbossen. Ook hier een prachtig uitzicht. Uiteindelijk daalden we af naar een vlakte waar ons slaapdorp ligt.

Eerst hebben we daar een lekker menu del dia gegeten maar in de herberg kregen we de waarschuwing niet in dat restaurant te eten omdat het daar slecht en duur zou zijn. Maar dat was te laat en leek ons niet terecht.

De herberg is een prachtig modern gebouw, lekker warm en met een vriendelijke ontvangst. Er zijn negen pelgrims.

Trouwens we zien die pelgrims overdag nauwelijks.

Voor een deel omdat we niet in de etappeplaatsen van het boekje slapen maar in de kleinere plaatsen er tussen in.

De dag stond vooral in het teken van poncho aan, poncho uit. De regen viel uiteindelijk ook vandaag reuze mee. Maar morgen schijnt het menens te worden, we gaan het zien.

Met groeten Ton