Ooooooh hihihihihihi

29 mei Finisterra

Het zonnetje liet zich niet zien toch is het heel licht en knijp je met je ogen.

Ja, dat komt omdat hier geen drie lagen bewolking boven elkaar hangen zoals in Nederland altijd het geval is, zei mijn eigen weerkundige.

Vanmorgen eerst iets eten in het gastenkeukentje van het hostal. Al snel kwam er een Aziatische jonge dame. Wij begroetten haar enthousiast omdat we dachten dat het het zeer rookverslaafde meisje was dat we al verschillende dagen hadden gezien en gegroet. Ze keek ons verbaasd aan en zei dat ze ons nog nooit gezien had en dat ze uit Japan kwam. Even later kwam haar vriendin, dachten wij, maar dat bleek haar moeder te zijn. Wij konden het nauwelijks zien. Beiden giechelden bij alles wat we zeiden ook bij de antwoorden die we gaven op hun vragen.

Ze wilden o.a. weten of we nu ook triest waren nu de camino afgelopen was.

Uh, nee dat zijn we niet.

Oooooh Hihihihihihihi.

Als mens kan je álles missen. Als mens kán je alles missen.

Heb jij eigenlijk iets gemist deze weken, vroeg ik aan Rick.

Nee, niets, of is dit het verkeerde antwoord en had ik Egbert moeten zeggen?

Nee hoor van mij niet. Maar ik heb alleen mijn elektrische tandenborstel gemist.

Maar nu we hier weer 'gewoon' zitten te zijn, verlangen we toch wel naar de zon en afwisseling van kleding. Zeven weken lang elke tweede dag hetzelfde shirt aan begint te vervelen. Groenten: ook daar hebben we zin in en het gemak van de wasmachine, de reuk van schone kleding en een kast waar je spullen uitpakt.

Maar konden we zonder, zonder gezeur? Ja, meer dan.

Na anderhalve week Galicië is duidelijk geworden dat ik dit wel de mooiste deelstaat vind. Al die schitterende dorpjes met natuurstenen huizen sluimerend in het overweldigende groen met overal van die klaterende beekjes. Maar na tien dagen met zware luchten, hoge luchtvochtigheid, weinig zon en gelukkig niet al te veel regen ben ik wel genezen. Het weer lijkt teveel op ons eigen Nederland.

Tijdens een wandeling langs het strand, tja wat moet je anders, schoot ik even vol toen ik een prachtige grote Jacobsschelp vond. 

Ook later toen we koffie dronken in een bar waar drie Spaanse pelgrims zaten, schoot ik vol nadat één van de drie ons feliciteerde met het halen van het eindpunt.

Zij waren begonnen in Santiago en eindigen in Muxia.

Volgens de weersvoorspelling is het morgen zonnig. We vertrekken pas om drie uur met de bus naar Santiago dus kunnen misschien dan nog wat verpozen aan het strand.

Met groeten Ton