Het wil maar niet lukken

21 mei van Vilar de Barrio naar Ourense 37 kilometer

Het Spaanse weerbericht is niet echt betrouwbaar. Eigenlijk kunnen ze beter 365 dagen zon voorspellen dan zitten ze er maar 65 dagen naast. Nee, ze voorspellen het slechte weer en scoren daar maar ongeveer 10% op. 90 % is toch wederom zon.

Eerst zou het maandag slecht weer zijn maar het was slechts een uurtje regen.

Dinsdag zou het erg slecht weer worden maar het bleef bij dreigen en een aantal keren net een beetje regen.

Vandaag zou erbarmelijk zijn met op sommige plaatsen meer dan 80 mm regen. Voor morgen worden zware windstoten, onweer en heftige regenval voorspeld.

De pelgrims lagen vannacht te bibberen in hun prachtige moderne en van veel glas voorziene herberg toen het noodweer losbarstte. De wind gierde om het gebouw dat in Spaanse traditie is gebouwd met vele kieren en slecht sluitende ramen. De regen kletterde meedogenloos op het glazen dak. Wat moet dat worden morgen.

Toen Rick en ik om kwart voor zes opstonden was het werkelijk vreselijk. Wat te doen? We wilden naar Ourense lopen en dat is 37 km dus dan moet je vroeg starten. Rick had eergisteren al provisorische camasches gemaakt van plasticzakken. Ik ben daar te gemakzuchtig voor maar vanmorgen werd ook ik nerveus van de regen. Hier moet je wat aan doen anders verzuip je in je schoenen.

Dus ook ik creatief met zakken.

Half zeven, we doen de deur van het slot, halen een keer diep adem en stappen naar buiten. We kijken elkaar verbaasd aan. En of je het geloofd of niet maar het regenen stopt.

We beginnen te lachen. Het water golft nog door de straten en alles drupt als een gek.

Wel houden we de poncho's aan als we gaan wandelen. Het blijft dreigend de eerste tijd maar als het echt licht is zien we langzamerhand wat lichte plekken in de wolken. En alsof Santiago er de hand in heeft lopen we eigenlijk de hele dag droog en zelfs nog een uur of twee in de zon. Wel hebben we een paar keer de poncho's aangedaan omdat je niet weet of het bij een paar spetterjes blijft of dat het een echte bui wordt.

En wat ben je dan dankbaar voor een droge grijze lucht. We liepen weer via prachtige oude paden en door leuke dorpjes. We hadden vele stops nodig voor koffie, chocomel en snoeperij want we beginnen nu toch wel een beetje moe te worden. Met het slechtere weer ga je ook niet meer makkelijk op een bankje buiten zitten of aan de kant van de weg liggen dus ben je geneigd om maar door te lopen. De eerste opklaring werd benut voor chocolade.( 9 uur 22 geeft de foto aan)

Even wat cultuur: horreos. Een typisch Galicische droog schuur.

Huis met dak dat lijkt op soldatenhelmen uit Lord of the Rings: Mordooooooor

Wonderlijk hoe de menselijk geest werkt. Na de rust van de Camino de Levante was het eerst weer wennen aan de hoeveelheid pelgrims op de Via de la Plata. Wij moesten er echt op letten om niet te gaan haasten omdat er pelgrims achter of voor ons liepen. Nu hebben we een beetje hetzelfde met het weer: zullen we maar geen;

of een korte pauze nemen nu het droog is?

Vanmiddag tijdens het binnenlopen van Ourense hadden we het gevoel al een beetje op ons einddoel te zijn. Een mooie grote en oude stad en nog maar honderd km van Santiago af. wel een heerlijk menu del dia gescoord op het industrieterrein.

En omdat we geen wasserij konden vinden hebben we maar een gezellig waslijntje door de kamer gespannen. Hopen dat het morgenochtend droog is.

Met groeten Ton