Wonderen

16 mei van Calzadilla de Tera naar San Salvador de Palazuelo 37 kilometer

Hadden we gisteren al een prachtige dag vandaag werd het alleen maar beter en mooier.

Bedenk de wereld zoals jij wilt dat ze zou moeten zijn

Zou de Budda met rijstkorrel werken? Of is het gewoon accepteren wat er geaccepteerd moet worden?

Wat zijn we blij met de orthopaks. Nadat we gisteren in de herberg waren geïnstalleerd met vijf personen kwam er laat op de middag nog een Ierse pelgrim bij. Een beetje een stevige man waarvan Rick zou zeggen: een typische pelgrim, grijs en een beetje te dik, met afritsbroek en smoezelig, geheid een snurker.  En snurken dat deed ie. Heel hard met lange pauzes waarin niet werd geademd. (één keer tot 34 geteld) En dat gaat ongeveer zo.

Groargroargroargroargroargroargroargroar, stilte.....stilte.....stilte..........En als de hersenen een signaal krijgen dat de persoon nu echt dreigt te stikken, worden in één haal tegelijkertijd huig en tong volledig de longen ingezogen met een bovenmenselijk gebrul. Dus toen er vanmorgen werd gevraagd of er goed was'geslapen kwam het snurken ter sprake. 

O maar dat was de buurman hoor, zei de Ier.

Nee hoor zei de buurman, u was het.

En toen toen ik aan hem vroeg of zijn vrouw niet klaagde over zijn snurken antwoordde hij dat zij over alles klaagde dus ook over het gesnurk.

Maar bent u dan niet moe gedurende de dag?

Ja, heel erg zelfs. 

Vanmorgen wandelden we een stuk dat we de vorige keer ontzettend lang vonden, duren, nu vonden we het prachtig en waren die zeven km zo voorbij. Ook het stuk dat we toen afsneden door langs de weg te gaan was via de route schitterend, met uitzicht over het stuwmeer. Wat hebben wij onszelf de vorige keer te kort gedaan. Zeker zoals we nu hebben ervaren dat de route goed te lopen is. 

Waar we eerst bedenkingen hadden over het twee keer lopen van deze route vinden we het geweldig in de herkansing te ervaren hoe mooi het is.

We letten er ook bewust op dat we andere overnachtingsplaatsen uitzoeken. Daardoor loop je de stukken op een andere tijd dan de vorige keer. 's Middags is het altijd wat moeizamer dan in de ochtend. Dat maakt een verschil in ervaring.

We wilden vandaag overnachten Cernadilla maar er werd gezegd dat die gesloten zou zijn. Nu wordt er wel meer gezegd dus we gingen er gewoon voor. Daar aangekomen bleek hij inderdaad gesloten. Tja, dat kan gebeuren.

"In het volgende dorp is er wel een met vier slaapplaatsen, zei de burgemeester. 

Dat dorp lag op anderhalve km dus dat was nog wel te doen. "Maar er is geen bar, restaurant of winkel". Gelukkig hadden we nog een stuk brood, kaas en twee sinaasappels. We keken elkaar aan en gingen gezwind op pad.

O, zei Rick al lopend, ik zie een leuke kleine herberg voor me met een bankje tegen de muur. En er is zicht op de bergen met sneeuw en het stuwmeer.

We liepen een schattig dorpje binnen, beslist niet armoedig want er stonden prachtige grote, goed onderhouden huizen. Er waren zelfs bloeiende planten in de straten wat het geheel een idyllisch aanzicht gaf. Toen Rick een auto aanhield om te vragen of de automobilist wist waar we sleutel konden vragen was het een meer dan dikke BMW. De chauffeur nodigde Rick zelfs uit om hem er even heen te rijden. Helemaal goed dus.

Een van de eerste dorpjes waar we een soort van tuintjes zagen. Meestal zijn de dorpjes nagenoeg zonder bomen of planten.

En wat een luxe. Wederom met zijn tweetjes in een herberg met zicht op besneeuwde bergen, het stuwmeer en zelfs het gedroomde bankje ervoor.

Lekker gedoucht, gewassen en daarna?  Wachten tot een uur of acht voordat we ons broodje zouden opeten. 

Ik wilde de kerktoren beklimmen want van daaruit zou het zicht op het stuwmeer heel mooi zijn. Eenmaal boven kon ik ook de herberg zien maar Rick zat niet meer op het bankje. Wel hoorde ik ineens het geluid van een aggregaat of iets dergelijks. Na het maken van een paar foto's ging ik weer naar beneden en wat zag ik? Er stond een rijdende winkel met verse- en diepvries producten en......Rick als klant. 

Ik heb je nog nooit zo blij zien kijken, zei Rick nadat we met de foerage wegliepen. Daarom heb ik die man ook zo uitgebreid bedankt, antwoordde ik.

Vanaf de kerktoren. In het midden, met de helwitte muur is de herberg.

Precies op het juiste moment.

We hebben nu sinaasappelsap, chocolade(uiteraard), serranoham, yoghurt en vanillevla. Wat kan een mens blij worden.

Is dit nu omdat we niet mopperden omdat de vorige herberg dicht was of vanwege het Buddabeeldje met rijstkorrel die ervoor zorgt dat je nooit honger zal hebben. Ik weet het niet maar er is voor ons gezorgd.

Dan kunnen we nu rustig slapen met een gevulde buik en ontpropte oren.

Met groeten Ton