Boos?

Bij alle handelingen die ik verricht en ervaringen die ik per dag opdoe probeer ik mij zoveel mogelijk bewust te zijn van mijn gevoelens. Waarom voel ik me bedrukt, of waarom voel ik boosheid opkomen als het niet gaat zoals ik wil, waarom voel ik dat ik geirriteerd raak van een persoon of waarom voel ik mij onzeker worden.

Gevoelens komen na gedachten. Als je geen gedachten of ideeen hebt over iets kan je er ook niets over voelen. Pas als je van een persoon vindt dat het een egoist is ga je je irriteren aan zijn gedrag.
Dus probeer ik mij bewust te worden van mijn gevoelens om vervolgens de gedachten helder te krijgen die er aan vooraf gaan.
Vaak lukt het me, om tijdens gebeurtenissen mezelf direct te betrappen op de onderliggende gedachten die meestal negatief zijn. Ik kan dan de keuze maken om mijn gedrag te laten zijn zoals dat normaal is in die situatie. Of ik kan andere gedachten kiezen.
Dit maakt mijn leven een stuk prettiger. Maar, toen ik vanmiddag op de fiets de hond uitliet had wilde ik deze kennis even niet gebruiken.
Hondje liep -rechts van de fiets- aan de lijn ongeveer 2 meter achter me aan. Toen ik linksaf moest slaan haalde ik de lijn in om Egbert naast me te krijgen om vervolgens de weg over te steken. Achter mij reed een man die ik noch gezien of gehoord had. Deze moest remmen en voelde zich duidelijk in zijn bewegingsvrijheid beperkt want zette het direct op een schelden." hou die rothond bij je, ke je niet uitkijke"?
Ik voelde mij onterecht aangevallen want ik heb een leuke hond en die man had toch zijn fietsbel kunnen gebruiken om even te waarschuwen? Onderliggende gedachte: wat een kinderachtige kwal van een vent.
Ondanks alle kennis en goede intenties kreeg hij de reactie die hij uitlokte. Ongezouten diende ik hem van repliek door hem uit te schelden.
Het was niet netjes, ik ben er niet trots op en al scheldend dacht ik "ik ben niet eens boos, het is meer een gewoonte om terug te schelden" maar..... het luchtte wel op.
Nieuwe dag nieuwe kansen.

Met groeten Ton