Toen we tijdens onze wandeling naar Santiago de Copostella kennis maakte met het fenomeen 'Pelgrims herberg' hadden we direct het idee om in Spanje iets dergelijks te beginnen. De herberg kwam er uiteindelijk niet maar is een huis in Spanje geworden.
We hebben samen gecreéerd waar dit huis aan moest voldoen en eigenlijk is dit heel goed gelukt: ruim, licht, modern, comfortabel, niet te ver van de kust met de rust van het 'platte' land en met een groots uitzicht.
Ook zijn er zaken waar we van te voren geen aandacht aan hebben besteed en die eigenlijk van meer wezenlijk belang zijn: de mensen om je heen. Want al woon je nog zo mooi als je gezeur hebt met je buren is je huis meer als een vesting. We hadden kunnen bedenken dat we buren wilden die eigenlijk beter zijn dan verre vrienden.
Maar de Spaanse buren deden ons direct een proces aan de broek omdat ze met de project ontwikkelaar ruzie hadden over een recht van overpad. Wij als buitenlanders en de taal toen nog totaal onmachtig leken misschien wel een eenvoudige prooi voor ze maar de rechter stelde ons in het gelijk. We wonnen de zaak maar hebben geen leuke relatie met deze mensen.
De andere buren zijn heel erg op zichzelf en wilden vanaf het begin weinig contact. Jammer, maar we hebben dit geaccepteerd.
Toen in het natte voorjaar van 2010 schade aan de weg ontstond door aardverschuivingen hebben we daar veel voor geregeld. Ik weet niet of dit iets bij de buren heeft losgemaakt maar het contact is sindsdien veel prettiger. De afgelopen week heb ik enkele bomen voor ze geplant en het irrigatie systeem aangepast. Vervolgens had ik een koppeling te weinig voor mijn watersysteem en kon ik die bij de buurman halen.
Zelfs het huis voelt nu prettiger aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten