De eerste narcis.
Rick had vanmorgen een bijeenkomst met de pastoor van Cómpeta. De man komt uit Roemenië en is nogal conservatief. Zelfs te conservatief voor de gemiddelde dorpsbewoner. Het vraagt dus nogal wat om een paar liederen te mogen zingen tijdens een trouwerij.
Anyway: ik was een paar uurtjes alleen en ook al kunnen we goed samen zijn is het ook wel eens lekker om huis en haard voor mezelf te hebben. Zo kon ik ff lekker oefenen op mijn deel uit het Duet van Parelvissers van Bizet. We gaan dat namelijk zingen op de Middag van het Lied op 19 juni.
Daarna de tuin in om zaailingen van de conifeer uit het grind te halen en ze te verplanten in aarde. Ik ontwaarde die zaailingen nadat ik gisteren besloot om te beginnen met het verwijderen van de onkruiden in het grind.
Aan mijn ogen mankeert dus niet zoveel ondanks een brilletje. Ienimienie zijn ze en steken nauwelijks boven het grind uit.
Heel zen zat ik op mijn achterste op het grind met een plantschepje de plantjes op te wippen. Zen? Ja zen.
De afgelopen weken merkte ik minder blijheid en dan is het tijd om weer eens wat onderhoud aan mijn brein te plegen. Dus pakte ik een boek van Eckhart Tolle uit de kast en begon te herlezen. Nou, niks voor mij om een boek tweemaal onderhanden te nemen. Ik kwam er niet door.
Wat nu? Op YouTube zoeken naar lezingen en ja: daar zijn er genoeg van.
Leer ik daar nu veel nieuws van? Nee eigenlijk niet maar het is als met de act met de draaiende bordjes uit het circus. Elke keer als er een nieuw bordje wordt toegevoegd dondert er ergens anders een van zijn stokje af.
Bij mij werkt het net zo: de meeste aandacht wordt op het bordje van de toestand van de wereld gericht en hup, er valt een ander bordje op de grond. En voor mij is dat vaak het bordje van bewust zijn. Van het leven in het nu.
Dus zit ik al een paar dagen rustig te genieten van snoeiwerk in plaats van te bedenken dat het allemaal geen zin heeft, dus laat maar zitten. Of stekken te maken in plaats van te denken dat ze van de zomer met de droogte zullen doodgaan. En vandaag lekker eindeloos te tutten met een paar zaailingen die ik uit het grind trek waarvan ik er vanuit gaan dat ze dat overleven.
Ook schreef ik gisteren en vandaag rustig en tevreden mijn log zonder te denken aan de negatieve reakties die regelmatig mijn inbox ontsieren. Ik maak nog wel eens wat los.
Elke keer als ik wat grond omwroet om een onkruidje met wortel en tak uit te trekken is nog steeds duidelijk het bruine Saharastof van vorig jaar maart te zien.
Gelukkig is er weer regen voorspeld en hoop ik dat die bruine vlekjes weer wat schoonspoelen
Koud wordt het ook. Dat heeft wel weer als voordeel dat de haard weer gestookt kan worden. Dat miste ik de afgelopen dagen wel een beetje.
De mand met hout is gevuld.
De stam van de pijnboom die ik laatst weghaalde is eindelijk ook omgezaagd. Dat had behoorlijk wat voeten in de aarde.
Mijn zaag was heel erg bot dus kocht ik een nieuwe.
Zaag, zaag. Lekker scherp, zei ik nog tegen Rick en met dat zat het zaagblad vast.
Oei. Een beetje wrikken en hij was weer los.
Opnieuw zagen en bij het duwen boog het blad dubbel.
Oei.
Geen succes dus.
Of Rick tegen de stam wilde duwen zodat het er meer ruimte zou zijn in de zaagsnede.
Dat werd iets beter maar……
er waren waarschijnlijk toch teveel krachten op het handvat gekomen en dat brak.
Ook een klus voor vandaag. Met de hakbijl hakte ik hout weg bij de zaagsnede zodat ik met het gebroken zaagje nog net wat verder kon zagen waarna ik de stam kon afbreken.
He, he.
Meteen een drinkbak op de stomp gezet en die is vanuit huis te zien.
En als kers op de taart een bloeiende Iris. Geen idee welke soort maar ach wat maakt het uit. Hij is prachtig.
Met groeten Ton
21 opmerkingen:
Ton, wat jammer van die negatieve reacties. Ik reageer veel te weinig, maar geniet elke keer van je blog.
Groet uit de Achterhoek.
Wieden, ik zou het uren kunnen doen als het niet zo slecht zou zijn voor mijn rug, Ton. Dus doe ik het een uurtje en dan even wat anders. Maar ik vind het een rustgevende bezigheid, heerlijk om te doen. Net als tijdens het wandelen fladderen mijn gedachten wat, niets dieps, het lijkt op mediteren denk ik.
Inderdaad, met planten wat 'aanklooien' is erg ontspannen, vind ik. Wat je later met al die stekken moet doen? de meeste ervan worden waarschijnlijk weggegeven.
Vorige maand heb ik de druif de wintersnoei gegeven en meteen een 10-tal oogstekken genomen. Zag vandaag dat de knoppen al beginnen te zwellen, wat zeggen wil dat de wortelvorming op gang komt.
Zit ik over een paar maanden met een 10-tal druivenplantjes, maar die raak ik ook wel weer kwijt, want afkomstig van een plant die zoete druiven geeft en altijd rijp wordt. Ook kan ik dochterlief wat pushen om een druif in haar tuin te zetten; zij heeft een ideale druivenmuur in haar tuintje.
Die waaierpalm op de foto, is dat een Trachycarpus of een Chamaeropsi. Het belangrijkste verschil tussen beide soorten is dat de Chamaeropsis klein blijft en uitlopers aan de voet krijgt en de meest hinderlijke eigenschap ervan is dat die ook gestekelde stelen heeft. De Trachycarpus gaat al gouw de hoogte in.
Nou moe! Ik verbaas me er echt over dat je zo vaak negatieve reacties krijgt. Heel raar, waarom dan? Maar hier is een positieve: ik vond dit een heel mooi blogje
Kan me voorstellen dat je zen wordt van tuinwerk. Voor mij werkt het bijvoorbeeld ook om met zo'n voegenmesje het gras tussen de stenen uit te peuteren. En dan de hele oprit. Aan het eind weer helemaal zen. Heerlijk.
En wat de stekjes betreft: hoop doet leven. Dus ga gewoon lekker door.
Zo'n zelfde zaagmes hebben wij met veel.plezier gebruikt bij het snoeien van de olijfbomen. We denken dus geregeld aan je!
Hoi Francien, Dank je. Het is zeker jammer van die negatieve reacties want die blijven langer hangen in het brein. Met groetenTon
Hoi Marthy, Mijn geduld is niet zo goed ontwikkeld dus daarom doe ik dit soort klusjes dan weer in delen. Het geeft wel altijd een zeer tevreden gevoel als er weer een stukje lekker schoon is. Met groetenTon
Hoi Willem, Stekken betekent ook ruilhandel. Je dochter een druif en jij wat trossen. Voor mij komt er bij dat er voor alles wat ik overhoud ruimte zat is op ons perceel. De palm is onderdaad zo’n venijnig stekende langzaam groeiende Chamaerops. Met groetenTon
Hoi Bettie, Gelukkig niet al te vaak maar een per maand heb ik ze wel. Het gaat meestal over persoonlijke onderwerpen die men dan achertlijk of idioot vinden. Dank voor je compliment. Met groetenTon
Hoi Marjorie, Stekjes maken vind ik wel leuker dan onkruid uitrekken dus met het eerste ben ik wel makkelijker in de zen. Maar voor beiden geldt dat ik na de klussen heel tevreden ben. Met groetenTon
Hoi Emie, Met de vorige zaag heb ik wel vier jaar gedaan. Deze is dan geen succes maar ze werken geweldig voor snoeien. En wat leuk dat jullie aan me denken tijdens de snoei. Met groetenTon. Ook aan de wijnboer.
Ben het eens met Francien en Bettie... Waarom in vredesnaam negatieve reacties op jouw tuinbelevenissen, het zingen, werk in het hospice, je Malle Pietje-ervaringen, pelgrimswandelingen, en af en toe iets persoonlijks er tussendoor? Dan moet je al heel zuur zijn.
Negatieve reacties, hier, nee toch? Lieve groet, Inge
Hoi Petra, Ik denk dat de belangrijkste drijfveer om een ander te bekritiseren is om jezelf beter te voelen. Daarbij kunnen bij anonieme kritieken alle sluizen van onredelijkheid open gezet worden zonder angst op weerwoord. Met groetenTon
Hoi Marleen, Dank je. Het is heerlijk om het hoofd leeg te maken en tegelijkertijd de tuin netjes. Met groetenTon
Hoi Inge, Zelfs in dit theater. Met groetenTon
Wat kan ik nog toevoegen aan dit mooie blog en de vele lieve reacties. En nee, nooit gedacht dat je ook bagger ontvangt. Ik heb grenzeloos respect voor je, al jaren. Ik ben al tig keer in het geheim aan een blogje gestart, zonder ooit openbaar te maken. Helaas stop ik dan weer vanwege gebrek aan kennis en in Spanje gebrek aan internet, zo verstopt als we zitten in de Campo.
Dus ik geniet van jouw eerlijke, open verhalen, zowel over jezelf, het leven en de natuur. Ik leer veel en ga vanmiddag opzoek naar zaailingen van de cipres, ook al zijn we straks drie maanden niet hier…… dank je wel Ton, met zennige groeten uit een bitterkoud Tortosa, Johanna
Hoi Johanna, Dank voor je mooie woorden. Ik heb zo maar het vermoeden dat bagger bij de sociale media is gaan horen. Jammer genoeg. Succes met de zaailingen. Met groetenTon
Hoi Ton, ik snap niet waar mensen negatief over kunnen doen. Je vertelt leuk over jullie leven met alle bezigheden en wat meer persoonlijke informatie zoals deze keer over dat je wat minder lekker in je vel zit. Goed dat je jezelf dan 'aanpakt' en weer uit het spreekwoordelijke dipje komt! Lekker blijven schrijven en fotograferen, ik lees graag mee!
Hoi Mevrouw Niekje, Dank voor je lieve woorden. Mijn moeder zei vaak: als je een hond wilt slaan is er altijd wel een stok te vinden. Met groetenTon
Een reactie posten