Mondmaskers en keutels

Toen we vorige week bij de kapper waren vroeg ik aan hem waar zijn baard was gebleven.

Welke baard? Ik heb nooit een baard gehad.

O, maar heb je dan contactlenzen in plaats van een bril?

Ook niet.

Anyway, Rick ging als eerste in de stoel en toen zag ik het pas: Keith droeg geen mondmasker meer. 

Wonderlijk dat die mondkapjes eigenlijk gewoon bij een gezicht zijn gaan horen en dat is soms wel goed.

Gisteren kregen we een lunch aangeboden door de dame bij wie wij de terrassen schoonmaakten. We mochten zelf zeggen waar we naar toe wilden.

Dat is dan niet moeilijk want Restaurant El Pampano heeft heerlijke en goed verzorgde dagmenu’s. Bijkomend voordeel zijn de aardige obers van wie er een ook nog eens heel mooie grijsblauwe ogen heeft. Ongeveer als Victor van First Dates. Maar die ober hebben we alleen nog maar gezien met mondkapje.

Goed. We aten heerlijk en kletsten genoeglijk een uur of drie en de ober? Die heeft nog steeds heel mooie ogen.

Na de lunch haalden we bij de ijzerhandel een nieuwe ladder. Die hebben we nodig omdat we binnen gaan schilderen. 

Vandaag gebruikte ik hem eerst om de dakgoot van saharastof te ontdoen.

Dat was wel nodig.

Twee komma drie kilo uit zes meter goot. En dan ga ik er vanuit dat er inmiddels ook al veel stof is uitgespoeld.

Terwijl ik aan het werk was zag ik opeens een rattensnuitje vanuit de afvoerpijp de goot inkijken. Tja.

Er is veel leven op en rond een woning op het platteland.

Zo liggen er ook bijna elke ochtend keutels bij de voor en achterdeur.

Van welk dier? Er sluipt vaak een genetkat langs de ramen en ook zie ik als ik ‘s nachts wel eens wakker lig van die joekels van padden voorbij schuiven.

Goed, we zijn al lang blij dat het van dieren is en geen gerichte actie.

Met groeten Ton