Het maken van compost in het droge hete Andalusië is niet eenvoudig.
In Nederland gooi je tuinafval op een hoop en dan na verloop van tijd is het wel gecomposteerd. Hier hoef je dat niet te proberen en tuiniers geven het gewoon op omdat de boel eerder verdroogt dan vercomposteert.
Tuinafval wordt wel gebruikt als mulchlaag en die laag blijft dan jarenlang liggen om de eenvoudige reden dat het materiaal kurkdroog is. Alleen tijdens het voorjaar na regen zie ik dat er wat vertering plaatsvindt.
Maar compost is het goud in de tuin.
Vorige week had ik voldoende groenafval verzameld om een composthoop op te zetten. En dat doe ik dan op de Berkeleymethode, geïnteresseerd: zoek op internet, en die methode werkt ook in een droog klimaat.
Ik zette de hoop op 17 mei op en inmiddels werkt het verteringsproces op volle kracht. De kern is zo heet dat ik de ijzeren staaf die ik er heb ingedrukt bijna niet kan vasthouden. Een teken dat de micro-organismen zich snel vermenigvuldigen en de boel omzetten waarbij veel warmte vrijkomt.
Nu is in een ideale situatie het tuinafval mooi fijn van structuur. Dat kan door een shredder te gebruiken of door met een grasmaaier over het te composteren materiaal te rijden. Nu heb ik geen van beiden dus is het spul wat grof en toch werkt de composthoop en is er na negen dagen al een goed resultaat en er zijn nog negen dagen te gaan voordat het proces klaar is.
Schimmel is overal aanwezig.
Bij de tuinclub gaat de conversatie geregeld over compost en als ik dan vertel van de Berkeley methode is er wat scepsis. Omdat de huidige composthoop zo goed gaat heb ik een geïnteresseerde medetuinier uitgenodigd en die komt vrijdag het wonder aanschouwen. En dat vind ik dan weer helemaal leuk zodat we hem en zijn vrouw ook maar meteen een maaltijd aanbieden.
Het jutten van groenafval gaat trouwens gewoon door. Ik zou nog graag en tweede hoop opzetten voordat we terug naar Nederland gaan.
Goed: dat jutten leverde me vandaag ook nog wat geel aardewerk op.
De afgelopen dagen was het warm en verpoosden we veelal in de schaduw van de acacia. Nu duurt voor mij ‘verpozen’ meestal niet langer dan tien aaneengesloten minuten.
Dus als ik net zit denk ik: O, hoe zou het met de roos gaan die over de pergola loopt?
Nou, die bloeit. Voor het eerst. Met een mooi tere en witte bloem. En dat was ik helemaal vergeten want ik kocht de plant al minstens drie jaar geleden.
Met groeten Ton
6 opmerkingen:
Ik heb een 2 jaar oude composthoop daar ligt al het onkruid dat de laatste jaren uitgetrokken heb nu is er al wat compost ontstaan nadat ik het groen een paar keer heb omgezet maar nu vraag ik me af hoe zit dat met het zaad van al dat uitgetrokken onkruid ik denk als ik de compost uitstrooi meer onkruid krijg.
Hoi Jan, Een van de nadelen van koude compostering: de zaden blijven kiemkrachtig. Maar ook hete compostering geeft geen garantie dat alle zaden kapot gaan. Onkruid wieden hoort denk ik gewoon bij het zelf maken van compost en de voordelen van compost wegen ruimschoots op tegen onkruid wieden. Met groetenTon
Leuk om te lezen dat je het voor elkaar hebt gekregen om te composteren. En wat aardig dat je de kijkers meteen een maaltijd aanbiedt, wat ga je voor ze maken?
Hoi Mevrouw Niekje, Dat composteren is me al eerder gelukt maar vanwege corona en nu de langdurige droogte is dat alweer twee jaar geleden. Ben blij dat ik nu weer ‘in de race’ ben. De gasten krijgen sowieso een koolhydraat arme maaltijd maar weet nog niet wat precies. Met groetenTon
Vaak onkruid wieden voordat het zaad kan zetten. Voordat ik het in de compostbak doe, laat ik het drogen.
Zo krijg je in ieder geval minder onkruid in je tuin!
Thea
Hoi Thea, Als zoon van een bollenkweker zorgde ik er altijd voor dat het onkruid als klein plantje werd uitgetrokken. Tegenwoordig laat ik het onkruid groter worden zodat er meer organisch materiaal is. Dit jaar laat ik sommige onkruiden gewoon tot zaad komen omdat ze mooi zijn of geen kwaad doen. Ik word een gemakzuchtige tuinier. Met groetenTon
Een reactie posten