Iemand, waarmee ik was verbonden door de bloedband, werkte niet met plezier bij haar laatste werkgever. Dat kan gebeuren. Maar ze werkte er ongeveer 30 jaar. De grieven die ze had kreeg ik elke dag te horen als we samen de Dollyroute met Egbert liepen. Nu is dat gejeremieer net te doen als het niet al te lang duurt maar er veranderde nooit iets. Ze sprak b.v. de verantwoordelijken niet aan of solliciteerde nooit naar een andere baan. Als er niets veranderd en er blijft maar geklaagd worden is dat geklaag eigenlijk alleen maar traumasharing.
Traumasharing in de betekenis dat je dan eigenlijk heerlijke aandacht krijgt en steeds meer van je eigen gelijk doordrongen raakt en je jezelf kan wentelen in slachtofferschap.
Op een keer sprak ik haar daarover aan en zei dat ze per wandeling vijf minuten mocht klagen en dat we daarna over leuke dingen zouden praten. Het is nooit meer ter sprake gekomen.
Anyway.
Ik las haar eerste boek. Dat was nog net te doen omdat het over een lang wandelpad ging en het is altijd leuk om te zien of er herkenning is of dat er zaken zijn die ik achteraf van mijn eigen wandelingen kan verklaren.
Boek twee over een wandeling op IJsland kon ik gewoonweg niet uitlezen. Ten eerste ging het helemaal niet over een wandeling op IJsland maar is het boek een 1066, nou uh dat is wat overdreven maar toch nog een 485 bladzijden lange lamentatie.
Als dit een vriendin was had ik de vriendschap al na drie pagina’s opgezegd. Even een opsomming: het is allemaal oneerlijk, mijn moeder accepteerde mijn man niet, het is altijd slecht weer, dingen overkomen mij waar ik niet goed over heb nagedacht, ik struikel over van alles, tijdens het wandelen doet mijn hele lichaam pijn etc, etc, etc. Als dan eindelijk de langverwachte wandeling op het eiland met het slechtste weer ter wereld aanbreekt is het slechts een trektocht van ongeveer vier dagen. Hoe errug kan het wezen?
Nee die Raynor Winn heeft met De Wilde Stilte mijn hart niet gewonnen.
Gisteren reden we naar de kust voor een broodje en haalde ik twee palmen op.
Vandaag zou ik die wel even planten............ maar ik ‘spitte’ slechts één plantgat en had daar mijn handen meer dan vol aan.
De spade die ik gebruikte bestond uit een pikhouweel, een hamer en een beitel.
Het was wat rotsachtig.
Dan mis ik de lekkere Noord Hollandse zandgrond wel een beetje.
Morgen verder.
Met groeten Ton
14 opmerkingen:
Man wat een job wel mooie palmen Succes
Wel weer fijn om er weer er op uit te mogen en je eigen even verwennen omdat je je zo goed gedragen hebt. Nou wij zijn gewoon naar de lidell gereden in Velez want in Canillas weinig supermarkt.
Eindelijk iemand die deze boeken ook niet kan waarderen. Ik las ze ook, omdat iedereen zo enthousiast ws, maar ik vind het gewoon één en al geklaag. En het ergste vond ik dat alles goed kwam omdat de schrijfster alles zo goed regelde. De boeken worden niet herlezen, dat is wel zeker.
Hoi Jan, Wel een zware klus maar ik deed het rustig aan. Het is dan echt een wedstrijd tussen mij en de berg en ik wil winnen. De palmen zien er goed uit en waren eigenlijk niet heel duur vonden we. Ja wat lekker om weer wat verder te mogen reizen. We hoorden dat de inwoners van Canillas de Albaida naar Cómpeta mochten voor de boodschappen omdat er daar te weinig winkels zijn. Dus kan me voorstellen dat jullie gewoon naar de LIDL gingen. Met groetenTon
Hoi Mieke, Kreeg het boek van een vriendin maar die zei me er wel bij dat het een beetje een klaaglied was. We zijn dus niet de enigen en altijd leuk om te horen van gelijkgestemden. Klagers hebben geen nood want ook hier: de boekverkoop van Raynor gaat goed. Met groetenTon
Momenteel lees ik het zoutpad en ik vind het een mooi boek. Wilde haar tweede boek ook lezen maar begin er nu aan te twijfelen...
Hoi Emie, Niks van die recensies aantrekken, die zijn altijd van een ander en het enige wat telt is de jouwe. Met groetenTon
Succes met het 'spitten' - en dan te weten dat het plantgat twee keer zo groot moet zijn als de kluit die je wil planten....
Hoi Ton. Ik ken de boeken niet maar tegen mensen die maar blijven klagen zou ik wel eens willen zeggen:"
If you don't like something, change it,
If you can't change it, change your attitude.
Don't complain.
Maar ja,dat word je dan vaak niet in dank afgenomen.
Overigens, het zijn wel prachtige palmen, jij bent nog wel even leuk bezig.
Groetjes Ella
Er ligt nog een boekenbon om te verzilveren, maar die wil ik wel aan iets moois besteden. Ik heb, net als jij, een hekel aan negativiteit. Mijn oplossing: het boek lenen en dus gratis lezen. Want ja, ik kan best knieperig zijn.
Hoi Marc, Ja, dat maakt het nog net wat zwaarder. Uiteindelijk graaf je bijna een kuub aarde weg. Maar ze staan erin. Het tweede plantgat ging behoorlijk eenvoudiger. Met groetenTon
Hoi Ella, Dat is ook ons motto . Klagen heeft geen zin ,soms is het wel lekker om even te spuien. De palmen holden me inderdaad even bezig maar ze zijn geplant. Met groetenTon
Haar eerste boek vond ik goed maar het tweede stelde teleur. Vooral die zware tocht vond ik belachelijk. Waarom wil je zoiets met een doodzieke man?
Hoi Marthy, Volgens mij komt die tocht voort uit de conclusie van deel 1. Het wandelen verbeterde Moth’s lichamelijke toestand. En soms wil een mens gewoon zijn of haar zin doordrijven. Met groetenTon
Een reactie posten