Bloedend zorghart

Omdat ik het me soms zelf afvraag bij andere blogs: hoe zou het zijn met.......?

Een behoorlijk aantal van de projecten die ik onderneem of zei te gaan ondernemen lopen op niets uit. Andere gaan redelijk tot goed.

Het mini ecosysteem in het aquarium.

Zo zag die er 19 september uit. 

En zo vandaag. De plantjes  zijn goed gegroeid maar hebben veel afgestorven bladeren. Het evenwicht is er beslist nog niet. Tijdens de regens is er water in de bak gelopen. Omdat te verhelpen plakte ik een extra grote plaat plexiglas op de eerder gemaakte deksel. Maar ook toen vond het regenwater zijn weg het aquarium in. 

Nou het is toch ook een aquarium, zei Rick.
Het is nog steeds wat te nat en daarom heb ik het deksel er overdag af.

Toch vind ik het een leuk item waar ik elke dag met plezier langsloop.

Bergen met agaves sleep ik naar ons hol op de berg. Altijd zonder wortels en meestal met veel beschadigde bladeren. 

In augustus potte ik de stek op

en die staat nu in het nieuwe plantvak naast de Stephanotis. En kijk eens hoe mooi die in vijf maanden geworden is.

Dan de Aloë. Het zaailingetje dat ik eind oktober per ongeluk uit de aarde trok en snel weer terug duwde. Ik hoop dat het een overlever is, schreef ik toen op het blog. En een overlever is het.

Er kwamen in totaal zes zaden op, waarvan er in de loop van de tijd drie zijn doodgegaan. Ik weet niet precies wat er nu gebeurt maar van de drie plantjes, die anderhalve centimeter hoog zijn, begint er een bronskleurig te worden. Ik hoop dat dat genetisch is en niet een eerste teken van afsterven.

Van de planten die ik gisteren meenam uit de container nam de Tillandsia een aparte plaats in. Ik weet van dat soort planten eigenlijk niets. Dus op internet zoeken naar verzorging en behandeling.

Je kunt ze in het Spaanse klimaat eigenlijk gewoon aan een boom binden. Wel elke week een keer besproeien en ze willen veel zon.

De foto is gemaakt door het raam en daarmee zijn ook de kristallen, die ik in augustus bij de containers vond, zichtbaar. 

Maar tegen een muur kan ook, ze gebruiken tenslotte alleen wat vocht uit de atmosfeer. Gelukkig had Malle Piet ooit een stuk oud vermolmd hout meegenomen en daar maakte ik nu de Tillandsia aan vast en hing het geheel tegen de muur.

Of het er al jaren hangt.

Het lijkt wel een zwaluwnest, vond Rick. 

En wat zou ik het leuk vinden als er eindelijk eens zwaluwen hun huis tegen ons huis zouden metselen.

Bij de planten die ik gisteren meenam was ook een stuk stengel met een paar kleine half verdorde blaadjes en goed beschouwd lijkt het een verloren zaak. Toch nam ik het in een reflex mee omdat die blaadjes een ongewone vorm en kleur hadden en mijn zorghart inmiddels al bloedde bij zoveel ellende.

Dus die krijgt extra aandacht en een plaats in het zicht in een leuk potje dat dan weer in een macramé netje hangt. 

Het pindasnoer. Vorige week bond ik dat in de pijnboom maar vanwege de storm zag ik er niet een vogel.

Wel brak het draad vanwege het geschuur tegen een tak door de wind. Maar......ondanks dat de wind is gaan liggen zijn de pinda’s nog niet in trek.

En dan dat leuke postoeltje dat ik dacht te gaan opknappen.

Daarvoor denk ik de skills te missen die ze in The Repairshop wel hebben. Het staat nu in het houthok aanmaakhoutjes in bedwang te houden en ik ben bang dat het een eerste stap richting uitgang is. 

Net als de zon.

Het was vandaag een onverwacht bewolkte maar heerlijke dag.

Met groeten Ton