Het was warm vannacht, de tent was slechts nat van de regen. Heerlijk geslapen en de vaste tijd op.
Half zeven ontbijt met heerlijk notenbrood van de LIDL, salade en een bak yoghurt. O ja, en de eeuwige cola voor de cafeïne als er geen koffie is.
Maar dan schijnt de zon al op de bergtoppen.
Bij het verlaten van de stad werd het duidelijk: nog ff deze weg uitlopen en dan zijn we d’r.
Dat deden we ongeveer 20 kilometer via het fietspad en nee over die appelbomen geen woord. Let maar op die puntige berg links van het midden.
Die komt steeds dichterbij.
We lopen nog steed langs de Adige waar ze inmiddels ook wat aanpassingen maken om die weer een wat meer natuurlijk karakter te laten krijgen. Wel op kleine schaal is mijn bescheiden mening maar alle beetjes helpen. O.a. de grote stenen die zijn geplaats voor rustiger water voor vissen die dan weer reigers aantrekken die op vissen jagen. Trouwens er zijn ook enkele stukjes bredere oevers gemaakt waar grind is gestort.
Nou ja, de tak staat er heel scherp op.
En gelukkig zagen we ook weer wat druiven.
Wederom een tentdroogstop met lunch. Aan de tafel twintig meter verderop zat een Duits echtpaar dat ons aansprak bij hun vertrek. Ze gingen naar Verona.
Voor de opera, vroeg ik.
Ja, zei de dame.
En ze legde uit dat er goedkope plaatsen zijn en dat er heel vaak nog plaats is voor een voorstelling. Kortom: wie weet en het lijkt me leuk als Idomeneo op het programma staat. Wie weet welke vragen het universum voor ons in vervulling doet gaan.
Na zes uur zweten, want ja het is hier dus gewoon weer dik in de dertig graden, is Bolzano in beeld met op de achtergrond de Dolomiti.
We lopen in Bolzano drie kilometer extra om langs de barmhartige zusters te gaan. Het is dezelfde orde als waar we in Landeck twee nachten mochten staan.
Maar nee, de zusters verhuren de kamers aan studenten, de benedictijnen die er een kilometer vanaf een klooster hebben doen alleen nog in studenten en in wijn en de franciscanen nemen de telefoon niet op. De karmelieten zijn nog maar met zijn tweeën en doen derhalve niets mer. Er treed een milde frustratie op. Foei Ton. Meteen weer terug naar de ascetische training.
Dit appelgroen gebouw viel me direct op.
Waar doet het me aan denken?
Aan die gigantische stapels groene kratten waar de appels ingaan.
En er zijn veel appartementengebouwen met een berg aan groen op de balkons. Maakt het meteen zo lekker relaxed. Moet wel zeggen dat dit geen Vogelaarwijk is.
Na het debacle met de pelgrimsslaapplaats konden we kiezen: drie kilometer terug voor een camping of 15 kilometer verder.
Het werd dus terug.
De camping heeft een zwembad waar ik direct inplonste nadat de tent was geïnstalleerd. Dat deed ik omdat er een reactie was op het blog over de dure camping van een paar dagen geleden en of ik daar in de zwemvijver had gezwommen.
Nee, ik was op weg om daar te gaan zwemmen in het zwembad maar wilde me eerst even douchen om het zweet en stof van de dag af te spoelen. Vervolgens dacht ik, ik ga lekker op een bank hangen wat ik deed. Bleek het een hele mooie zwemvijver te zijn en nu denk ik: jammer, gemiste kans.
Hetzelfde geldt de gezamenlijke zitruimte op de campings. Meestal hangen we rond de tent en missen we een stoel o.i.d. maar heel vaak zijn er dus zitjes en ruimtes om te verblijven en dat is zeker voor tenters zeer prettig.
Zo tikte ik vandaag het blog op de lounchebank. Omringd door druiven en plantenbakken, heerlijk in de schaduw met af en toe een briesje.
Met groeten Ton
1 opmerking:
Mijn vader zou smullen van jullie verhalen. Zeker nu jullie in zijn geliefde Bolzano en omgeving komen.
Een reactie posten