zondag 4 augustus 2019

Maps mag blijven

Van Alzey naar Weissenheim am Sand. 32 kilometer. 53519 Stappen.

Gisteravond kwamen er nog drie Nederlanders op de camping. Op motoren met een brander en...... koffie. Ik lag al in mijn tentje wat te lezen maar voor een kopje koffie kom ik er uit. En dan is het al snel heel leuk.

Vanmorgen om zes uur op. Het was opnieuw een koude nacht en de tent was kletsnat van de dauw. Maar wat een mooi zacht ochtendlicht.


En we liepen met de Maps.me app. We konden meteen vanuit de camping rechtsaf de velden in.


En met zo’n vrolijke begroeting kan het alleen maar een mooie dag worden.

Wel even wennen aan waar Maps ons heen stuurt. Graspaden nog nat van de dauw en die paden gaan dwars óver de heuvel in plaats van via een autoweg er langs.

En wonderwel lijkt een heuvel als je terug kijkt helemaal niet zo hoog en steil maar als je beneden in het dal staat; mijn hemel.


Hier hebben in een krap uur twee heuvels gedaan en de camping is nog net te zien achter de bomen rechts.

Maar wat een rust en wat is het grootschalig en leeg.



En ik zou mijn vader hebben kunnen horen zeggen: slordige boer dat ie randjes heeft laten staan.
Ik hoop dat het is gebeurd om de vogels wat te gunnen.



Maar reetjes zagen we verschillende keren.


Voor de rest zijn die grote monocultuurvelden eigenlijk dooie woestijnen. 



Af en toe zijn er wel bosjes met bomen en struiken die veel vruchten dragen en zien we strookjes met veldbloemen.


Natuurlijk, het is tenminste iets maar ik heb goed opgelet en zag in dit stuk welgeteld 1 vlinder en 1 bij. Het kan aan mijn oplettendheid liggen en waren het er twee keer zoveel maar dan nog: bar weinig. Logisch denk ik. Als ik zie hoeveel er met gif gespoten wordt is het klip en klaar dat er geen insect meer over is om die veldbloemenstrookjes aan te doen.


Oei, een ander ding waaraan we moeten wennen bij Maps: we lopen door boerenlandschap en de dorpjes die we aandoen zijn aandoenlijk klein en knus en bestaan derhalve slechts uit boerderijen en woonhuizen. O ja, en uit wijnhuizen.

Dat we vervolgens na ruim drie uur een openbaar toilet zagen waren heel blij want daar konden we water drinken. Blijkt dat toilet alleen op zondag open te zijn als de weinrast open is.


Wellicht iets Duits. Maar hier kan je wijn proeven en kopen of gewoon gezellig kletsen. 

Wij waren helemaal blij want zagen ineens een soort tentje dat werd opengemaakt en waar mensen bezig waren allerlei spullen klaar te zetten.
Voor hen wekelijkse bezigheden maar voor ons een geschenk uit de hemel. De dame in kwestie was overrompeld door onze dank. Dus nadat Rick had uitgelegd van pelgrims en om zes uur starten en wat eten of drinken begreep ze ons enthousiasme. 

We zaten er heerlijk op de plaats waar in 1935 een hele kerk na hevige regenval met een aardverschuiving het dal in gleed.


De nieuwe kerk staat links achter. Wij zaten links van de kraan waar we niet alleen koffie en taart nuttigden maar ook de tent konden drogen .

Na de rustdag vond ik deze tekst op een bankje wel heel toepasselijk.



Het werd steeds warmer en zonniger en na de velden was een stukje langs het spoor een leuke afwisseling.

We zagen een vrouw die de planten in haar tuin water gaf en Rick vroeg haar of ze onze flessen wilde vullen.
Dat wilde ze en deed ze met prikwater.
Vervolgens kwam haar man er ook even bij staan en tja, toen werden we uitgenodigd om in de tuin te komen waar de hele familie gezellig bij elkaar zat. Dan is een half uur zo voorbij en waren we helemaal gelaafd.


Mochten deze mensen er niet geweest waren dan hadden we heel gelukkig geweest met de jaarlijkse markt. Oei wat rook het daar lekker naar allerlei gebakken en gebraden dingen.


Het dorp uitlopend waanden we ons even in Japan.


Een beetje van Rick en een beetje van Maps maar de industrie lieten we links liggen.


Dit dorp zag er pittoresk uit maar we konden geen contact maken met de kerk dus werd het een alternatief.

We besloten om met de trein naar een dorp met een camping te gaan. En dat ligt terug op de route. Daar zitten we nu. Midden in de toeristen gekte. 

En het leek ook even op Gibraltar. Voordat we camping opkonden wandelen moesten we wachten op een landend vliegtuig.



We zijn totaal uit ons doen. Gelukkig is het maar voor een nacht.


Met groeten Ton

2 opmerkingen:

Emie zei

Dat zoeken naar slaapplaatsen lijkt me nog wel ' een dingetje'. Wachten op een vliegtuig is wel héél bijzonder.

miekequilt zei

Lopen jullie met deze Maps een andere route dan anders? En zijn het dan meer of minder kilometers of maakt dat niet uit. Hopelijk sliepen jullie wel goed. Succes vandaag.