Duitsers bedankt

Van Ostereinen naar Heiterwang, 25 kilometer. 40019 Stappen.

Wat een toeristische drukte daar bij de Forggensee. Wel was het zeer stil in de avond en de nacht, misschien had dat ook wel te maken met de lichte regen die vanaf een uur of zeven viel. 

Wij aten een lekkere pizza die bij een normale dagbesteding te groot zou zijn maar die wij binnen ‘no time’ weggewerkt hadden. Want ja dat is het voordeel van veel wandelen: je kunt voor twee eten en dan nog beginnen de broeken te lubberen. 

Kilo broek, onsje kont; zou mijn moeder zeggen als ze ons nu zou zien.

De eerste uurtjes van de dag zijn eigenlijk het mooist, vind ik. Zo rustig nog. De belofte van de dag kan je bijna pakken. En wat is het hier mooi, zo pittoresk.

En dan die bergen, ik zou er zo van kunnen houden als je er niet overheen zou hoeven te gaan.

En dan eindelijk: Füssen. Rick hoopte dat we er eergisteren al zouden zijn maar omdat we beiden best vermoeid waren zijn we minder kilometers per dag gaan lopen. 

We namen een ontbijtje bij de Bäckerei. Niet te zwaar want de pizza was nog niet helemaal uit het systeem en het kerkje viel me op door zijn beschilderingen. 

De Lech, doet me ook een beetje aan Beatrix denken. Mooie kleur van het water en de schaduw van de twee pelgrims die ongeveer op de grens van Duitsland Oostenrijk staan. 

Oei, de tranen sprongen me in de ogen. Tijd om de Duitsers en Duitsland te bedanken voor de buitengewone gastvrijheid die we hebben ondervonden. Hoeveel water is ons gegeven? Hoeveel leuke gesprekken hebben we gehad? Hoeveel hulpvaardige uitleg over de route naar winkels of dorpen. De overnachtingen en maaltijden, de presentjes. Ik vond het soms meer op Japan lijken met zijn traditie van O-settai dan op west Europa. Dat alles maakt ons nederig en zeer dankbaar. 

Dank lieve Duitsers (en Duiters van Nederlandse komaf) met jullie goede harten.

Tja en dan over. We hebben nu de helft van het aantal landen die we doorkruisen gehad en dus nog twee te gaan.

Wat vind ik dit een leuke print voor een auto.

En nog een correctie: ik schreef eerder dat Barry en Monique de eerste vrienden waren die ons tijdens onze pelgrimsreizen opzochten. Dat is niet waar want dat waren Astrid en Conrad met de hond tijdens de Nijmeegse vierdaagse. 

De popperigheid neemt alleen maar toe. Ik kan wel foto’s blijven maken.

Bij het oversteken van de berg kwamen we in een dal aan waar een dorpsfeest was. De kramen met eten en drinken werden opgesteld en er stonden ook banken en een geïmproviseerd altaar klaar voor een openlucht kerkdienst. 

Eerst maar vragen wat er aard van de festiviteiten was toen ik deze blaaskapel hoorde. Het klonk bijna hemels. Er werd een mooie hymne gespeeld en ja, dan moet ik huilen. Zo onverwacht om dit te horen en ik bedacht me wat een voorrecht het is om deze reis in gezondheid te kunnen maken, om hier te kunnen zijn om dit te horen terwijl mijn vriend aan de laatste maanden van zijn leven toe is.

Tja en het gewone leven gaat gewoon door en deze dames hebben de kamers van het hotel alweer schoongemaakt.

Alleen al het silhouet van de appelboom is prachtig.

Inmiddels lopen we IN de Alpen en worden de beklimmingen alpien.

Ik zag eerder al Zeeuwse knoopjes, die ken ik dus. Deze witte schoonheid ken ik niet.

En alles wat je klimt moet ook weer gedaald worden om bij de camping te komen. Het blauw van het meer is nog net te zien tussen de bomen vlak voor Rick.

En bij de gele pijl was het hoogste punt vanwaar we het dal inzakten. En de echte hoogte is niet eens te zien op een foto.

Inmiddels heb ik gezwommen, is de was gedaan en droog, wat wel het meest belangrijke in het leven van de pelgrim is, hebben we gezellig zitten praten en bier gedronken bij Ans en Gerie. Dank voor de gastvrijheid.

En de tent staat weer op een prachtig plekje aan het meer, met pelgrimskorting. Mocht de verwachte regen komen, mogen we in het boothuis slapen maar......ik zeg dat het droog blijft vannacht.

Omdat de zondag altijd wat moeizaam is wat het foerageren betreft hebben we in het restaurant gegeten. Een van de goedkoopste gerechten: zuurkool met spekjes, aardappelpuree en twee heerlijke worsten.

Met groeten Ton.