Vleiend zelfs

Ze zijn zo leuk en ik zie ze te weinig. Deze zat lekker buiten op de vensterbank in het licht van de keukenlamp te wachten tot er insecten tegen het raam zouden vliegen. Slimme jongen en dat allemaal in zo’n klein koppie.

Eigenlijk een paar dagen te laat maar nog steeds mooi om te zien hoe de zon precies boven het kuiltje van De Boobies’ hangt. Het lijkt net alsof ze dan even stil blijft staan.

Ik kreeg het tweede gordijn van het Coro de Cómpeta mee naar huis om te beschilderen.

Misschien een paar bloemen of zo iets. Tja, ik schilder dus ik bedacht wat anders.

Dit is een van de eerste liederen die Rick en ik zongen met dubbelkwartet Nootzaak. Prachtig vond ik het en zeker ook de tekst.

Als muziek het voedsel van liefde zou zijn zing dan door, zing dan door. Is mijn vrije vertaling maar als je zingt kan je eigenlijk niets anders zijn dan verbonden, vrolijk en liefdevol.

Dus schilderde ik de eerste maat op het katoen.

En natuurlijk had ik alles van te voren uitgedacht. Zo stond er keurig een kleine pijl op het gordijn zodat de tekst met de goede kant boven zou komen.

Ja ja, al werkend en uitmetende is de pijl uit het oog verloren en stond de blauwdruk dus op zijn kop. Opnieuw, dus eerst het doek in de wasmachine om de potlood en krijtstrepen te verwijderen en van voren af beginnen. 

Maar tevreden met het resultaat was ik.

Ach en het houdt je een halve zondag bezig en....... de reacties op het koor waren meer dan lovend. Vleiend zelfs.

Hoe ik aan dit lied kwam, zo’n typisch Engels lied, amazing, en wat passend voor een koor. 

Kijk dat doet een mens goed.

En dan vandaag.

Eindelijk: de broers samen op de Spaanse berg.

Dat had eigenlijk al jaren eerder kunnen gebeuren maar de hoogtevrees of bergweggetjes angst van de schoonzus stond er tussen. Maar vandaag was het dan zover.

Doe je ogen maar dicht als je het niet meer aankan, gaf ik nog als tip maar het viel allemaal wel mee. Maar dat is achteraf bijna altijd zo.

In ieder geval kon Rick zijn broer en schoonzus trots rondleiden op het perceel en was de broer trots op Rick. En ik verbaasde me weer eens om te zien waar de verschillen en de overeenkomsten tussen de mannen lagen. Want wat verschillen deze twee broers van elkaar en wat lijken ze op elkaar.

Het was een genoeglijke dag met lunch in de zon, een borrel onder de acacia met het overweldigende uitzicht over de Middelandse zee.

“Nou begrijp ik waarom jullie het zo naar de zin hebben hier.”

En zo is het.

Met groeten Ton