Natuurlijk streelt het mijn ego als ik op straat wordt herkend naar aanleiding van het blog dat ik bijhoud. Het gebeurt niet zo heel erg vaak, tot nu maar twee keer, dus het maakt me nog net niet een verwaande kwast. Er zijn tenslotte nog altijd ongeveer 7,5 miljard mensen die me niet herkennen.
Gisteren hadden we een afspraak met de lezer van dekselsedingen die me twee weken geleden herkende op het plein van Cómpeta.
Een prettige bijkomstigheid is dat de lezers van Dekselsedingen kunnen weten dat ik echte snoeper ben en extra leuk is het dan ook dat er een echte Motrilse lekkernij werd meegenomen. Een Torta Real. Gemaakt van amandelmeel, suiker en ei, een soort amandelspijs dus en gebakken in een mooie aardewerk schaal met een dekseltje van merengue.
Helemaal goed.
De chocolabrador had er ook wel zin in.
Maar eerst lunch.
Rondje door de tuin.
En toch voelt het ook wel een beetje vreemd: ondanks dat je iemand nog nooit hebt gezien die persoon toch allerlei dingen van je weet.
Zouden jullie een stukje van dat Japanse tempel gebed kunnen zingen?
Natuurlijk.
Ja en dan zijn zes uur met praten zeer genoeglijk en snel voorbij gegaan. Gelukkig bleef er nog wat taart over maar overbodig te vermelden is dat het inmiddels volledig soldaat is gemaakt.
Ik zocht op het internet naar een recept van de torta en dat lijkt niet al te moeilijk zelf te maken: suiker, amandelen en ei.
Vanmiddag was het gewoon weer tijd voor het koor en dat is dan weer zo leuk van wonen in de campo: er zijn koorleden die een overvloed aan sinaasappels, citroenen, amandelen en weet ik wat niet allemaal, hebben en aanbieden. En laat ik nu een zak met amandelen hebben mogen meenemen dus die taart ga ik proberen.
En die citroenen gaan weer in de marmelade.
Met groeten Ton
4 opmerkingen:
Na 15 maart as (Utrecht) word je door nog meer bloglezers herkend :-)
Hoi Schrijfsels, En ik ga er ook meer herkennen. Tot 15 maart. Met groetenTon.
Wat een rijkdom, heerlijk hoor en ja nu kan je lekker je eigen amandelmeel maken. Jammer dat ik geen suiker eet, want dat taartje lijkt me verrukkelijk. Ga het dan ook zeker een keer maken voor het thuis front. Ik maak ook altijd mijn eigen Jam el padre heeft grote tuin waar veel fruit staat, en dat kunnen ze zelf nooit allemaal op. Als straks de eerste rabarber weer klaar is, begint het zelf maken weer. Alhoewel ik nog wat bramen, pruimen en zwarte bessen in vriezer heb die nog op moeten. Als het weer wat slechter word maar eens rond snuffelen in die vriezer, kan er weer eens een tafeltje aan de weg met Home Made jam. En gezellig hoor lijkt me al die visite, heerlijk buiten koffie drinken maar dat kan hier in Nederland ook op het moment. Genieten met grote G. Groetjes Petra.
Hoi Petra, Wat heerlijk zo’n padre die een overvloed aan tuinopbrengst heeft. En een tafeltje met zelfgemaakte jam aan de weg is helemaal leuk en levert ook nog regelmatig een gesprekje op. Visite is niet alleen leuk maar geeft ook het gevoel van settelen. Het wordt hier toch steeds meer thuis zijn. Met groeten Ton
Een reactie posten