Dat kan beter

Nee, gisteravond was er geen maan te bekennen. Tenminste niets anders dan een wat flauw verlichte vlek in het wolkendek.

Ik probeer het morgenochtend wel als ze ondergaat.

Dus stond ik vanmorgen om half acht buiten. Mooi was ze maar ik kreeg de foto niet echt scherp.

Een andere voorkeuze geprobeerd. Wel beter maar toch ook niet om over naar huis te schrijven.

Nog een keer. Beter maar niet scherp. Snel naar binnen om de gebruiksaanwijzing te raadplegen. Daar werd ik niet direct veel wijzer van.

Toch maar weer naar het terras om ....... slechts wolken te zien. En dan nog wazig op de foto ook.

De verdere ochtend stond in het teken van de gasten die naar huis moesten en inmiddels is het heel stil in De Klompen.

Nadat we gister terug reden naar huis wilde ook de gaste graag mee op ‘rooftocht’ langs de containers. Nu kijk ik zelf nooit in de dichte containers. Ik denk altijd dat mensen daar hun huishoudelijk afval in gooien en daar heb ik geen interesse in. Gaste daarentegen opende zal allemaal en kwam triomfantelijk met een ovenschaal aan. 

Is dit wat voor je?

Tuurlijk, zei ik en als ik het morgen toch niks vind geef ik het aan Driss.

Driss is de Marokaanse man die bijna de hele dag bij de containers staat om alles wat maar ook enigszins bruikbaar en verkoopbaar is in zijn autobusje te laden. Ik heb vorige week een gesprekje met hem aangeknoopt en mezelf aan hem voorgesteld. Aardige man en nee, het valt niet mee voor hem om in Spanje het hoofd boven water te houden.

Omdat het zo stil is nu de gasten weer weg zijn zocht ik naar een nieuw klusje. Het nieuwe trekt altijd meer dan onderhoud of iets dat op ‘werk’ lijkt.

Laat ik eens kijken of ik vogels naar een waterdrinkbad kan lokken die vlak voor het nieuwe grote raam staat.

Tja en wat gebruik ik daar dan voor? Toch maar de ovenschaal.

Eerst maar eens kijken of het werkt.



Het andere voorwerp dat gaste uit de container trok was de rechter waterspuit. Weet natuurlijk ik niet of ie werkt, zei ze snel toen ze mijn wel heel erg blije gezicht zag.

En hij werkt. Maar hij lekt als trein bij groene handeltje als ik dat indruk om te gaan sproeien.

De linker spuit is nog een erfenis van zus. Altijd handig voor in Spanje, dacht ik maar er zit een lek bij de aansluiting van de slang en het tankje. 

Nu heb ik dus twee sproeiers die niet werken. Wat een waardeloze kwaliteit heeft dat spul toch en ik moest meteen denken aan het programma van Menno Bentveld, Ik Plastic. 

In een aflevering was hij in Zimbabwe waar een handelaar in plastic voorwerpen zei dat plastic een zegen was. Arme mensen kunnen het originele product niet kopen maar wel een nagemaakt product van plastic.

Helemaal waar dacht ik maar wat zei mijn zus daarover nadat ze 12 jaar geleden een jaar in Zimbabwe had gewoond: Alles is er van goedkoop gefabriceerde plastic gebruiksvoorwerpen die na een half jaar kapot zijn waardoor het voor velen alsnog duur wordt. Om over de overweldigende berg afval niet eens te spreken.

Dat  zou toch beter kunnen?

Met groeten Ton