Naainicht

We zien de bergen van Noord Afrika best wel vaker in de winter en meestal wat wazig maar maandagavond was het werkelijk kraakhelder. Er zijn zelfs een paar schepen te zien.

Vandaag kregen we vrienden voor de lunch. Altijd leuk. Niet alleen omdat zij leuk zijn maar ook omdat het op de berg ook wel eens een beetje stil kan zijn. En..... ze namen een Lantana mee daar ben ik ook blij mee en zij kregen dan weer een pot met citroen marmelade.

Van de vriend kreeg ik tips en tricks over het schilderen van de buitenmuren en de vriendin hielp met het oplossen van een probleem met de naaimachine. 

Het wilde maar niet lukken om de broek van Rick in te nemen. Had volgens mij te maken met de dikte en het aantal lagen stof. 

Nu noem ik mezelf wel eens naainicht maar eigenlijk weet ik bijna niets van het gebruik van de naaimachien en de bijbehorende problemen. Het moet gewoon doen wat ik wil.

Ik had afgelopen dagen al wel uitgebreid in het boekje zitten lezen om uit te puzzelen hoe het werkt met draadspanning. Vond dat al heel dapper van mezelf en...... volgens de vriendin had ik de spanning keurig ingesteld. Wel kwam ze er direct achter dat de spoel niet goed in het spoelhuis zat. Hij tikkert, zei ze meteen nadat ze de machine liet lopen.

Maar dat doet ie altijd!

Nu niet meer.

Kijk, daar heb je wat aan. Inmiddels is de broek klaar. Niet mooi maar goed genoeg voor een jaarlijkse skivakantie. Meteen daarna de wandelbroek ingenomen en dat was een fluitje van een cent. Rick helemaal blij want die hoeft nu, als anti winkelaar, niet naar Decathlon voor een nieuwe wandelbroek.

We aten een restje lunch op als dinner in het avondzonnetje. Ik vond deze wolken wel interessant. Nog nooit gezien.



Je zou kunnen denken dat dit de zon is die achter de wolken schijnt maar nee. Is gewoon het licht dat op de wolken schijnt.

Dit is de ondergaande zon en dan niet achter de wolken maar achter vliegtuigstrepen.

Met groeten Ton