Gisteren gingen we dus ook met die bus.
Op het pleintje verzamelden de mensen zich en wat ons opviel is de leeftijd. Het gros is boven de zeventig en boven de tachtig zijn er duidelijk ook.
Op de losplaats, in het binnenland van het eiland, spreken we een Nederlandse man van 83.
"Ik heb die vreselijke ziekte maar wil niet lijdzaam afwachten. Ik was eerst bang dat ik de Kerst niet zou halen maar dat gaat nu wel lukken denk ik."
Hij kwam gisteren poolshoogte nemen voor de wandeling die hij vandaag wilde gaan doen. (Het is de wandeling door de kloof die wij gisteren deden.)
Vanmorgen stond hij ook weer bij de bus.
Ja, vandaag ga ik wandelen, zei hij.
Wij deden hem gisteren en vonden het een behoorlijk zware tocht, bracht Rick voorzichtig ter berde.
O, maar dat is geen probleem hoor. Als ik het zat ben, neem ik een taxi.
Wij zijn er niet gerust op want pas na 10 km is het eerste dorp waar je een taxi kunt bellen en vandaag werd het weer om een uur of één nogal slecht met veel regen en dan zijn de paden behoorlijk glibberig.
Onze tocht ging tussen twee busstops. We wilden naar de Valle del Rey maar daar gaan geen rechtstreekse bussen naar toe. We besloten om zover mogelijk met de bus te gaan, dan een stuk te lopen tot we een andere busroute kruisten.
Een uur of vijf wandelen waarvan het grootste deel over de weg.
Ondanks de regen en de wind was het een prachtige tocht. Dat zo'n klein eiland zulke diepe, grote en indrukwekkende kloven heeft.
Foto's? Niet één. Gewoon omdat het een grijze massa was.
Toch hebben we de zon gezien. Al was het maar een minuut of tien.
Met groeten Ton
