Twee grote dieptepunten dit jaar: het overlijden van mijn zus Jannie in april en in juli Egbert onze hond. Niet echt met elkaar te vergelijken maar beiden verdrietig.
De dood van mijn zus graaft dieper dan alleen maar het verlies van een zus. Het lijkt of haar dood opgeteld wordt bij mijn twee overleden broers. Alle drie overleden tussen de 46 en 62 jaar. Het geeft twijfel over mijn eigen lifespan. Ik roep al jaren dat ik 95 wil worden, met mijn eigen tanden maar dat lijkt wel heel veel gevraagd als ik naar de leeftijden van broers en zus kijk.
Het geeft stof tot nadenken over hoe en waarmee we ons verdere leven willen invullen. Je hoort het regelmatig in je omgeving. Zeker na het overlijden van iemand 'we willen nu alleen nog maar genieten'. Maar de waan van de dag zal deze voornemens weer snel doen vergeten en daarom laten we het niet alleen bij woorden maar zijn wij bezig met het maken van concrete plannen.
Gelukkig waren er ook hoogtepunten: een werkweekje in Italië en onze tijdelijke verhuizing naar Texel. Ontelbare keren ben ik inmiddels met de boot van en naar het eiland gevaren maar ook heb ik vaak een 'onnodig' heen en weertje gedaan en altijd is het een feestje. Gewoon omdat het zo'n vrij en rijk gevoel geeft. Het struinen langs het strand op zoek naar stenen, fossielen en wat al niet meer en dan 'gewoon' een kilootje coke vinden.
Blij word ik ook van de succesvolle verhuur van Huis nummer 1 waarmee we de huur van Huis nummer 3 kunnen compenseren. En dan natuurlijk de 'gewone' vakanties, ook al was La Gomera beslist bijzonder te noemen met zijn overweldigende ravijnen. Ook het opnieuw uitlopen van de Nijmeegse4daagse, voor het eerst zonder blaren, vind ik met mijn slechte artrose knie een geschenk van het universum.
Dit alles samen met de zaken, die ik te vaak als vanzelfsprekend aanneem, zoals de liefdevolle relatie met Rick, financiële voorspoed en het hebben van familie en vrienden maken mij tot een een bevoorrecht en gelukkig mens.
Nee eigenlijk was 2015 een annus mirabilis.
Met groeten Ton
