Naar Nederland?
Nu kan dit natuurlijk ook komen omdat als we in een ander huis zijn, dat in Spanje is en daar is 'thuis' ons Nederlandse huis.
Anyway: het is goed om weer eens aan den lijve te ondervinden hoe het is om van al het vertrouwde afstand te doen. Totaal anders trouwens dan tijdens de camino. Daar heb je helemaal geen vaste plek meer en is iedere dag alles en iedereen totaal anders.
Hier zijn we op een totaal andere plek maar hebben we wel een vaste plaats die we als huis bestempelen maar zonder de ons vertrouwde mensen, omgeving, spullen en zeker voor mij, routine.
Eigenlijk is het enige wat ik mis het vertrouwde menselijk contact. Ik merk dat ik tijdens het boodschappen doen in de JUMBO heel snel vraag waar bepaalde producten staan. Oei, dacht ik van de week: ik wil gewoon een praatje maken. Dus op de fiets groet ik iedereen, luister ik gesprekken af op een terras of haak ik gewoon aan bij een gesprek. Dat laatste doe ik dan wel als het, in mijn ogen dan, gepast is.
Mijn moeder zou zeggen: je bent gewoon sels.( waar dat woord vandaan komt: geen idee maar het betekent dat je niet alleen wilt/kan zijn)
Texel zelf is eigenlijk op mijn lijf geschreven ook al is er wel veel wind zoals te zien is aan de Dividiviboom.
Ik ben opgegroeid aan de kust en mijn ouders namen ons vaak mee naar het strand en later dat we wat groter waren ook voor wandelingen door het duin. Ook als het stormde nam mijn vader ons mee naar Egmond aan Zee om naar de woeste zee te kijken.
Hier is ons appartement 200 meter van het duin en is de zee altijd dichtbij. Zo dichtbij dat ik hem kan ruiken en horen.
Na een paar weken herken ik ook de geluiden van de haven en als ik het sonore geluid hoor van de veerboot die tegen de beschoeiing schuurt gaat Egbert snel aan de lijn en rennen we er op af. Heerlijk om de drukte te zien van de mensen die de veerboot afkomen. En net met als treinstations, ruiken havens over de hele wereld hetzelfde: dat ziltige gemengd met olie.
Iets anders wat ons opvalt is dat het zo stil is. Vliegtuigen? Wat zijn dat? Geluid van de snelweg? Snelweg? Het is bijna nog stiller dan ons huis op de Spaans berg. Daar horen we nog wel eens een hond blaffen of een motor die op de weg voorbijscheurt. Hier? Niets van dat alles.
De nachtrust is hier slecht een keer onderbroken en dat had te maken met Egbert die begon te piepen omdat hij heel erg nodig moest plassen.
Morgen gaan we terug voor een wisseldag. Maken we het huis schoon, verwelkomen we de nieuwe gasten voor ons eigen huis en voor het huis dat ik beheer, gaat Rick naar zijn favoriete kapster en bezoek ik de huisarts.
Kortom: voldoende gesprekjes en dan is zondag het burenuitje.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten