vrijdag 29 mei 2015

Hoe sterk is de eenzame fietser....

Zong Boudewijn de Groot.


Op de lagere school bij de lessen over sterke en zwakke werkwoorden kon ik een ding maar niet helder krijgen. Is een werkwoord nou sterk omdat het in de verleden tijd dezelfde stam houdt of is het sterk doordat het de verleden tijd doet buigen?


Toen ik nog jong was en we in het buitengebied woonden moesten we minstens drie kilometer fietsen om in het dorp te komen. Voor een boodschap, kerkbezoek, school of spelen met vriendjes. Door weer en wind, altijd op de fiets. Voor de middelbare school moesten we zelfs 10 km op de pedalen.
En was dat erg? Ach, eigenlijk wist je niet beter.

In de 18 jaar die Rick en ik in Heiloo wonen gaan de fietsafstanden een beetje uit het systeem. Ik word wat lui en verwend want ook de wind is in een dorp minder krachtig.
En voor de supermarkt kan ik kiezen tussen AH op 500 meter of de VOMAR op 400. De laatste is niet alleen vanwege de afstand favoriet.

Doordat de winkels zo dichtbij zijn vind ik het niet zo erg als ik iets vergeet en ga even later gewoon nog een keer. Bijkomend voordeel is dat ik altijd wel iemand tegenkom voor een praatje.

Op Texel ligt het allemaal weer anders. De SPAR in den Hoorn is het meest dichtbij maar is mij te duur. Dus fiets ik naar de JUMBO in den Burg. Zes hele winderige kilometers lang over een kale rechte weg, maak natuurlijk wel een boodschappenlijstje want: wil niet nog een keer.

Maar..... steeds met tegenzin. Ik blijf me verzetten. Ik mopper en stel het uit ook al zeg ik elke keer tegen mezelf: stel je niet aan, met een uur is de klus geklaard en wat heb je anders te doen? 
Helpt dat? Niet echt en ik houd dit al twee maanden vol.
Heb zeker een sterk karakter?
Of juist niet?


Vanmorgen: harde wind, geen zonnetje te zien en een flinke boodschappen lijst. Innerlijk mopperend stap ik op de fiets en waarom of waardoor, geen idee maar ineens voel ik een verschuiving en voor het eerst is de weerstand weg. Ik rijd ontspannen naar den Burg en met een zware rugzak en een tas aan het stuur terug. Zelfs de regenbui bracht geen verandering in mijn stemming.

De eenzame fietser zou sterke benen moeten hebben en een zwak karakter.  Of is een sterk karakter dan toch een karakter dat meebeweegt met de omstandigheden?


Hoe lang zal ik erover doen om te wennen aan deze: van 12 graden op de wadden tot 23 in het zuiden?

Geen opmerkingen: