Slecht nieuws lijkt wel in golven te komen.
In onze nabijheid is in de afgelopen weken bij 5 mensen kanker geconstateerd. Ook zijn er drie stellen waarvan het huwelijk zich in een crisis bevindt of al uit elkaar is geklapt.
Berichten die ons raken maar waar je weinig aan kunt doen. Ja, praten en ondersteunen waar dat kan.
Vanmorgen halverwege de spinnning viel een van de fietsers van de fiets. Direct kwam iedereen in actie. 112 Gebeld, gestart met hartmassage en beademing. Binnen een minuut of twee was AED aangesloten. Na een minuut of 10 was de man weer bij kennis en arriveerde de ambulance. De broeders sloten de man aan op allerlei apparatuur en na een minuut of 10 zag het er gelukkig weer goed uit. De man kon zitten en praten en herkende zijn dochter- ze komen altijd samen sporten.
Wat me, achteraf pas, opviel is dat het alleen vrouwen waren die het werk hebben gedaan. En ze kregen, na dat alles een beetje achter de rug was, een staande ovatie. Dat zorgde ervoor dat er door nagenoeg iedereen een traantje werd weggepinkt.
Het geeft beslist een prettig gevoel om te weten dat er adequaat werd gereageerd en daardoor een leven is gered. Want wat werd het vanmorgen weer even duidelijk dat elk moment het laatste kan zijn.
En nu gaan we lekker de verjaardag van de buurvrouw vieren en vanavond naar 'Ik Vertrek' kijken. Het schijnt dat we in dat programma te zien zijn.
Met groeten Ton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten