Het is misschien niet makkelijk maar.....

Gisterochtend op de radio geluisterd naar een stukje conference van Fons Jansen. Hij speelde een klein kind en sprak over de waarheid volgens volwassenen. Conclusie volwassenen hebben een eigen idee over waarheid.
Bv. Je mag elk jaar dat je ouder wordt een kwartier later naar bed. Ja, ja , dat betekent dat als ik 37 jaar ben nooit meer naar bed hoef. Sinterklaas bestaat niet, het was mijn vader verkleed als de Sint. Leugens.

Ook ik herinner me dat ik heel boos was, niet zozeer dat de Sint niet bestond maar dat mijn ouders gelogen hadden. Ook bij sommige vragen die ik stelde wist ik soms dat mijn moeder niet de waarheid sprak.
Zo vroeg ik haar eens wat er gebeurde bij een begrafenis. Ze antwoordde dat ze dat niet wist omdat ze nooit bij een begrafenis was geweest terwijl ik toch echt wist dat ze bij de begrafenis van een tante was geweest. Terug kijkend kan ik dat bij die vraag wel begrijpen maar .....als kind waren het leugens en ik wist het. Terwijl we als kind leerde om de waarheid te spreken.

Gisteravond bij een lezing geweest van Manu Keirse over rouw en verwerking.
Hij gaf verschillende voorbeelden waar kinderen simpelweg niet de waarheid te horen kregen en de impact daarvan.
Als een vrouw voor chemotherapie naar het ziekenhuis moet wordt gezegd dat ze "mamma daar beter gaan maken". Vervolgens wordt moeder alleen maar zieker en kaal. Wat moet een kind daarvan maken? Leg uit wat er gebeurt, wat de gevolgen zijn, niet alleen voor moeder maar ook voor het gezin. En vertel altijd dat het nooit de schuld is van het kind. Kinderen maken zichzelf heel vaak de schuldige omdat ze denken dat moeder ziek is geworden omdat het kind net ruzie met haar had gemaakt of niet had gedaan wat moeder had gezegd.
Kinderen maken hun eigen verhaal door de ontbrekende stukken in te vullen en dat verhaal wordt er dan voor het kind niet beter op.

Zo vertelde Manu ook het verhaal van een jongen die op tweejarige leeftijd zijn vader verloor. Hij is zijn hele leven boos geweest op zijn vader omdat hij altijd  opnieuw moest ervaren dat hij alleen maar een moeder had. Nooit een vader op de schoolavond of bij een voetbal wedstrijd en altijd maar weer bij het invullen van formulieren vermelden ouders: moeder.
Toen hij 37 jaar was had hij daar een gesprek over met zijn broer, die 11 jaar ouder was. De broer vertelde dat vader voor zijn overlijden had gezegd dat hij een beetje een vader voor zijn jongere broertje moest zijn omdat die anders geen vadergevoel zou kennen.
Ik heb het altijd heel fijn gevonden dat jij meeging naar de voetbal enzo maar........wou dat je me wat vader had gezegd direct had verteld zodat ik niet mijn hele leven boos had hoeven zijn.

Met groeten Ton